Het Verschil, de Zeeuwse Kust

Zaterdagmorgen om 7.10 in de auto gestapt richting Zoutelande. Het was echt baggerweer al waren de weersvoorspellingen in de loop van deze dag positief te noemen.Nadat ik net Zeeland binnen reed leek het weer op te knappen maar na een paar km was ik dat gelijk weer vergeten. Aangekomen in Zoutelande bij de finish tent kwam ik Tiny, Sjan en Ruth gelijk al tegen. Ruth had ik al enkele jaren niet gezien en er was inmiddels gezinsuitbreiding.

Gezellig even bijgekletst en hop richting Burgh. Daar kwam druppelsgewijs vele bekende binnen, en zo werd het dan toch langzaam 12 uur.

Om half twaalf naar buiten  en warempel het was droog. In het start vak stond ik samen met  Ruud, John, Pascal, Kees en Gerard waarmee ik uiteindelijk ook zou starten. Maar ook Cock kwam nog even voorbij stuiven richting het achterveld.De zon was inmiddels gaan schijnen en de weergoden waren ons goed gezind daar zij vorig jaar iets te goed gezind was.  Al snel liep ik weg van het groepje maar net voor ik de eerste keer het strand op ging moest ik al een  sanitaire stop maken. Had al snel weer aansluiting bij Ruud en niet veel later waren we weer compleet. Al kwekkend richting Zoutelande, het begin van deze marathon is echt makkelijk en het liep erg lekker.

De wind hadden we in de rug en het liep op rozen, kilometers gingen voorbij en zo kwamen we aan bij de Veerse dam kilometer 19, daar gingen we voor de tweede maal het strand op en binnen een paar honderd meter moest ik al afhaken en begon mijn “solotour”.Ik liet het tempo snel zakken en al lag het strand er goed bij, het ging niet zoals ik wilde. Had al snel de knop omgedraaid en had gewoon maar één visie, finishen!!!!  Bij de Piraat mochten we het strand weer verlaten, er stond veel publiek en dat is best fijn als je door het mulle zand naar boven wandel om daarna de duinen in te gaan.

Er werd veel gewandeld en gedribbeld, kilometer tijden liepen steeds verder op. Maar we gaan wel gewoon door want opgegeven staat niet in mijn boekje. En het is een prachtige route zo door de duinen, dan de trappen weer op, trappen weer af en kramp in kuiten en hamstring worden steeds sterker.Loop nog gezellig even met Peter, de fysio uit Koudekerke mee maar ook hij heeft nog net iets iets meer over nadat we voor de laatste maal het strand op gaan. Ook hier lag het strand er perfect bij en het de laatste meters dienen zich aan.Zie Petra/Erik en Maurice (die bijna alle foto’s in dit blogje heeft gemaakt, dank je wel hiervoor) staan en ga richting de finish. YES done. Krijg weer een mooie medaille en loop rustig naar de sporthal waarna ik me opkleed en naar restaurant het Verschil ga waar we met bloggers en twitteraars nog wat gaan eten.

Ondanks een tijd van 4:33 ben ik een tevreden mens want dit is niet een gewone marathon nee hij is erg mooi en dat maakt het Verschil.

Advertenties

Het was het even niet of toch wel.

De zomer zit er alweer op en de afgelopen maanden zijn heel divers geweest.

Heb onwijs veel leuke werk vakanties gehad, zo mocht ik eerst naar Aruba. Helaas liep dat niet helemaal gesmeerd, door een slijmbeurs ontsteking kreeg ik een beste koorts dus kwam er van lopen niet zoveel.Daarna even door gesukkeld met de ontsteking maar deze wilde niet verdwijnen dus een bezoekje aan de dokter werd noodzakelijk. Helaas sloegen de twee eerste antibiotica kuren niet aan maar na de derde was het weer oke.

Ik had ineens niet echt de lust om te trainen en het voelde niet echt top daarna. Toch kwamen er wel weer leuke werk vakantie’s aan.Allereerst kwam Dubai eraan, wat een pracht stad maar met wel twee gezichten. Bushokjes met Airco, en veel moet net iets meer zijn dan meer.Maar ik heb ook de andere kant van de stad gezien waar mensen het niet zo breed hebben als die vele die dat wel hebben.

Ik had op vrijdag een vrijdag dus ben met een Turkse collega opstap geweest en leuke dingen gezien van Dubai.Enige weken later kwam er een bootje in Tampa Florida, kleine week geweest en genoten van het weer al was het ook hier erg warm. Van lopen kwam nog steeds niets, geen lust en veel te warm.Na het avontuur in Florida kwam ik op zaterdag terug en zondag vertrokken we alweer naar Turkije.Ditmaal was het geen werkvakantie maar gewoon vakantie. 9 dagen Kusadasi en wederom heerlijk warm.Maar in deze periode werden de loopschoenen verplicht aangetrokken. Er moest weer wat gedaan worden. Heb twee keer getraind en het ging echt niet makkelijk. Vakantie was snel voorbij en heerlijk rustig aan gedaan maar vanaf september moest het roer echt om TRAINEN. Dus vol goede moet begon ik vanaf 1 september en binnen een week had ik bijna net zoveel km als in 2 maanden gelopen.En om het niet af te leren stond mijn laatste werkvakantie voor de deur. Ditmaal Panama. Al eens eerder geweest maar in eerste instantie zou dit een quick en go klus worden.Nou dat viel iets anders want er kwam een tweede bootje in beeld die 4 dagen later zou gaan bezoeken. Ze hadden een pracht hotel voor me geregeld en had gewoon 3 volle dagen vakantie.En omdat er getraind moest worden ontkwam ik er ook hier niet aan. Een keer een uur op de loopband geweest maar daar wordt ik niet vrolijk van, tweede dag 15 km maar nadat de zon opkwam was het giga warm en al snel was ik verzuurt.Geen water bij me en ook geen geld. Nou 15 km gelopen maar das ook al. Paar dagen later ben ik nog een keer geweest voor een 10 km loop en dat ging goed. Geld mee genomen en fles water gekocht onderweg TOP.Ook ben ik dit keer door het kanaal gevaren en het was wederom een mooi gezicht.En nu, nu trainen we weer volop door de Nederlandse polders en daar kunnen al die warme oorden niet tegen op, of kan ik niet tegen die warmte op. Denk het laatste. We zijn terug en heb er weer zin in.

De Slachte Marathon, hij is echt gaaf!!

Zaterdag morgen rond de klok van 1.15 liep de wekker al af, op naar Friesland.

Dus om 01.45 al in de auto met een tussenstop in Nieuw Vennep om daar Claudia op te halen. Toen we rond 4.30 aan kwamen in Tzummarum werden we netjes naar een van de drie parkeer plaatsen begeleid.

Het begon al licht te worden en de temperatuur was heerlijk, op naar de sporthal waar ik Mo gelijk al tegenkwam. Even een leuk praatje en daarna vertrokken we naar de bussen die al klaar stonden om ons naar Reard te brengen. In de bus kwamen we gelijk Rinus weer tegen. Het is altijd leuk om weer zoveel bekende te zien.

In Reard mochten we rustig naar het  tas inlever punt lopen maar er was iemand die graag eerst even een lekker bakkie wilde gaan doen in het plaatselijke café. Koffie smaakte heerlijk en intussen kwamen er steeds meer bekende binnen waaronder Ingrid en Tiny.

Maar na de koffie en toilet bezoek was het tijd om de tassen in te leveren en richting de start te gaan. Hier kwamen we John en Jeffery tegen en ook Kees was weer van de partij en had grootste plannen en Cock die als rennende fotograaf rond liep. En wie zagen we daar Ruud die alweer zijn zoveelste marathon liep dit jaar.

Na de start gong kwamen we al vrij snel de eerste band tegen die een soort dodenmars uitvoerde, tja dat was de bedoeling niet. Samen met Ingrid, Claudia en Leo liepen we in een mooi tempo maar al vrij snel begon het groepje al te scheuren, Leo ging op zoek naar iemand met een pest humeur en Ingrid liet zich ook al snel wat afzakken. Niet veel later kwamen we Gerard nog tegen.

Het liep heel de tijd erg lekker, genoot van de omgeving en entourage. Het weerbeeld was heel dubbel, soms een zon en dan weer een stortbui. Zo was ook het parkoers, veelal asfalt maar ook zaten er mooie weilanden in waar het glad was. Mijn linker been gleed continue weg tot groot vermaak van degene die achter mij liep. Maar ik hield me staande!!!

Al lopend door de polder werden we getrakteerd op veel beeldende kust, vond het echt gaaf om het allemaal te zien. Ook de Rabo bankjes onderweg, al waren de meeste nog ingepakt toen wij voorbij kwamen.

Helaas dook er een buikkramp op en na 16 km was de eerste dixie stop. Helaas werd het een soort van dixie tot dixieloop want bij elke mogelijke toilet stop wilde ik graag even naar binnen. Maar uiteindelijk naar 4 bezoeken was het gelukkig over, scheelde ook dat het toen nog maar 7 km was tot de eindstreep.

Bij de laatste 3 kilometer was het schone er weer af, teveel keren aangezet en teveel keren gezeten en Claudia zette nog even een kleine eindsprint in.

Maar ik  was tevreden met mijn 3.52. Daarna snel met de bus terug naar de sporthal, even een heerlijke douche, colaatje en hop daar gingen we alweer richting huis.

Vond het een geweldige marathon, lopend langs 22 dorpen. Yep het heeft wel iets dus over 4 jaar maar eens andersom doen. Zou nog bergen andere mooie foto’s willen plaatsen maar dan wordt dit blogje wel erg lang. Maar oplossing is bij Rinus en Cock te vinden, zij hebben een prachtig overzicht gemaakt en heb daar ook wat foto’s mogen gebruiken bedank Rinus en Cock.

RoPaRun 2012 wat een beleving

Zou iets nog leuker kunnen dan de RoParun 2011 vroeg ik me van te voren af, antwoord is Ja RoPaRun 2012.

Oktober 2011 was de start van het RoParun team RTZN238, eerste vergadering, eerste ideeën, eerste ontmoeting met nieuwe leden binnen het team. Gedurende de maanden erna werd er heel veel georganiseerd en gerealiseerd. Tante Toos kreeg een bijzondere face lift en er waren prachtige acties die hier te lezen zijn.

Maar eindelijk naar vele maanden was daar de start, gezellig met 22 man/vrouw op zaterdagmorgen richting Parijs. De stemming zat er gelijk goed in bij ons in de wagen. Gezellige verhalen van vorige RoParun edities worden weer boven tafel gehaald.

Alles ging voorspoedig tot Tante Toos begon te stotteren, dit bracht even wat spanning met zich mee. Vele hebben inmiddels aan de bus gewerkt en iedereen ziet niets liever dat ze weer veilig thuis komt. Kevin weet een filter schoon te maken waarna we weer op pad konden. Een paar keer meer kwamen de problemen terug, er werden nood plannen die gelukkig de ijskast in konden zodat we om half drie het terrein op reden in Parijs.

Even een foto, lekker eten, en massage van Bob of Patricia. De tijd vloog voorbij en zo liep het tegen vijven en gingen we naar de start. Ons team (1) mag starten en onze eerste loper was Maria, daarna hebben Claudia, Ray en ik het spelletje steen, papier en mes gedaan om de volgorde te bepalen.

Onze eerste heat brengt ons door de buiten wijken van Parijs waar het tempo niet hoog leg door de vele verkeerslichten. Maar op het moment dat we de stad verlaten zitten we gelijk weer in het mooie Franse land met vergezichten.

Toen we onze eerste trip hadden volbracht konden we gaan slapen, lag boven met het dakraam open. Maar ondanks dat was het erg warm in de auto en kon ik zeker niet slapen. Later hoorde ik dat de meeste het zelfde probleem hadden gehad.

Zondagmorgen, eerste Pinksterdag  rond 4 uur start onze tweede trip, dit is wel de mooiste etappe. Lopend met goed gezelschap van JP en Jolanda zien we in het Franse rijk de zon opkomen. Heuvels met kasseien waarmee je met plezier je schoonmoeder zo’n berg laat af rijden op een vouwfiets.

Tussen negen en tien komen we in het gezellig plaatsje Bertry, dit steunpunt is een bron gezelligheid en ontbijt stond al klaar. Zelfs Hema worsten werden geserveerd!!  Maar eerst hadden we een super fotomoment, helaas konden de twee chauffeurs Kevin en Kevin er niet bij zijn. En hier was een goeie douche gelegenheid, water was lekker warm, heb dat wel eens anders meegemaakt.

De tafels stonden weer uitgeklapt en Bob en Patricia stonden gereed om onze spieren masseren. Maar ook Peter en Nicole hebben een bijdragen die onuitwisbaar is. Wanneer wij vertrokken om te gaan lopen werd er een kratjes samengesteld met allemaal lekkers. Maar ook de maaltijden werden top verzorgd.

De temperatuur was al behoorlijk opgelopen en om 3 uur in de middag stonden wij weer gereed voor de volgende trip. Team 2 met Jan en Harry op de fiets en, Snelle Ines, Jacq, debutant Rob en Rene en de chauffeurs de altijd vrolijke Niels en Sam kwamen weer aangesneld. Even wat knuffels, even wat verhalen delen, even samen zijn waarna we aan onze zwaarste etappe begonnen.

De zon hoog aan de hemel, een reclame bord gaf 32 graden aan en de gesprekken namen af. Jolanda had zich voldoende ingesmeerd maar kon niet voorkomen dat haar benen begonnen te verbranden. Onderweg even een korte pauze ingelast zodat zij een lange broek aan kon trekken.

Een lange weg en toch ook blijven proberen andere teams in te halen, een sportief wedstrijd element wat nergens om gaat. En zo kwamen we aan in het Belgische plaatsje Ternat. Hier hadden we een ontmoeting met Katrien, even een knuffel en een kus een gezamenlijke foto.

Hier hebben we de overheerlijke nasi op waarna alles weer ingepakt werd en wij ons verplaatste met Tante Toos naar Kruibeke. Denk dat het rond hals een in de nacht was dat we weer gewekt werden om onze laatste trip te gaan doen als team 1.  De temperatuur was nu heerlijk en we liepen het licht tegemoet. Wanneer je Nederland inkomt gaat de RoParun sfeer omhoog. Er komt steeds meer publieke belangstelling en wij gaan als team door Ossendrecht heen. Wat een sfeer en gezelligheid.

Niet veel later arriveren we in Bergen op Zoom. Hier worden we geregeld geattendeerd dat we verkeerd liepen maar wij wisten wel beter want Toos stond voorbij het zwembad aan de rechterkant.

Weer een wissel en daarna met gedeelte van het team even naar het zwembad geweest, heerlijk al vind ik zwemmen niet. Even gedoucht en de ogen vol shampoo. Kreeg het er amper uit maar zag het daarna wel weer zitten.

Op naar Klaaswaal, samensmelting met team 2 en op naar Rotterdam. Gezellig keuvelen en iedereen heeft wel een loop moment gehad muv Jolanda.

Zelfs JP heeft een stuk gelopen. Ray had de eer om door Nieuw Beijerland te lopen. Vind het daar ook zo gezellig, en langzaam gaan we verder op naar Barendrecht. Daar stonden Yvonne, Pim en Ton ons op te wachten om even een heerlijk knuffelmoment te delen, geeft een goed gevoel.Hierna was het niet ver meer voor we op de Coolsingel aankwamen en we als gehele team in onze mooie groene vestjes een warm onthaal kregen en over de eindstreep gingen.

Wat een geweldige beleving, wat een geweldige dagen wat een geweldig team.

RTZN, runners team zonder naam, We zouden ook Dream Team kunnen heten.

Meer foto’s kan je hier, hier, hier en hier vinden.

Toch nog één PR

Na de Marathon van Rotterdam ben ik al weer aardig hersteld, en zo stonden de afgelopen paar weken korte afstanden op het menu. Wilde graag wat PR’s verbeteren. Hieronder wat verslagen.

Op Koninginnedag staat altijd in het teken van vroeg opstaan en de Breakfastrun lopen in Hendrik Ido Ambacht.

Al rond 5.15 meld ik mij voor het ophalen van mijn startnummer  en al snel kwam ik Henk Lodder en Andrea tegen. Even praatje want had ineens tijd genoeg, de start was om 6.15 waar ik dacht 6 uur. Niet veel later kwam ook Piet Lodder binnen. Henk ging 10 Nordic walking doen en Piet, Andrea en ik gingen voor de 10 kilometer hardlopen. Buiten was het heerlijk, weinig wind en opkomend zonnetje.

Het plan was om onder de 41.50 minuten te gaan lopen, na het start schot zag ik Piet voor mij uit gaan en haalde ik Andrea al vrij snel in. Dit moest ook zo zijn, niet te snel starten maar ook niet gelijk tijd inleveren.  Ging lekker op weg en hield de eerste 5 km een mooie gem van 4.12 de km daarna liepen de tijden langzaam wat op en kwam ik over de eindstreep in een tijd van 42.13 of te wel geen PR dit keer.

Maar niet getreurd, ik ben tevreden want van de 156 deelnemers op de 10 kilometer was ik toch wel 25^ste .

De Verkerkloop op 9 mei in Zwijndrecht is ook zo’n loop die ik ook elk jaar loop, heb er vaak de 10 km gedaan maar in 2010 en nu de 5 km. Ook hier heb ik PR ideeën. Mijn tijd staat op 20.24 en wil graag op de 20 minuten uitkomen. 

Half negen in de avond was de start, even leek het erop dat de start vertraagd zou worden door een gaslek maar na enkele minuten werd het toch weer terug gedraaid naar half negen. Met iets meer dan 1500 lopers werd er dus op tijd gestart, het is dan zaak dat je redelijk vooraan staat maar dit lukte mij niet dus begon al heel snel met slalommen.

De eerste 2 km kon ik op snelheid blijven maar daarna was het gebeurd, tijden liepen op en km 3 en 4 gingen niet goed meer. De laatste km kon ik nog wel een lage 4 minuten eruit persen maar PR was ver te zoeken maar bleef wel onder de 21 minuten, maar niet getreurd, we hebben de Lenteloop in Papendrecht nog.

Zaterdagmiddag  12 mei, de laatste korte loop stond op het programma. Samen met John al weken geboomd voor wat voor tijd we zouden gaan. Ok, proberen voor de 1.07.00. Helaas moest John verstek laten gaan en ging ik alleen op pad (met vele andere).

Dus op naar de laatste PR poging, na de start ging ik al snel iets te snel, de kilometers gingen in 4.23 dus pakte hier op elke km 5 seconde en kon deze mooie spaar actie volhouden tot de 7 km.

Samen met loper 33 (weet zijn naam niet) was het vaak stuivertje wisselen. Lopend over de dijk langs de Merwede de jachthaven gingen we gewoon verder naar de Ketelweg.

Het was allerminst koud en heb ik bij km 11 even een beker water genomen  zoals zo vaak begon ik wel langzaam mijn spaar tegoed weg te geven aan de tijd. Maar ik hield stand, en had genoeg reserve opgebouwd om een mooie PR te lopen. Over de eindstreep bedank ik nummer 33 voor de samenwerking.

 Ben dik tevreden want ik heb ruim een minuut er afgelopen en dat geeft een goed gevoel zo op de valreep.

De Rotterdam Marathon, yes.

Er zijn mensen die hebben inmiddels de 100 marathons al gepasseerd andere hebben de 25 marathons gepasseerd en vandaag was het alweer mijn 15^de marathon. Valt in het niet ten opzichte van de rest maar ik heb er een biertje op genomen.

De marathon van Rotterdam, de eerste was in 2006 dus het zou de zevende keer gaan worden hier.Dan de dag van de waarheid, zou het kloppen? Uit bed gestapt en na het opfrissen mijn shake, en magnesium pillen en natuurlijk 2 paracetamolletjes. Preventief tegen elk pijntje gedurende de marathon (dom bijgeloof). Op tijd in de stad en bij het Zakine College mij omgekleed, uiterst relax en nog even waren er grote twijfels omtrent de bovenkleding. Maar hulp bood uitkomst, het werd een lang shirtje ;-).

Op naar de Meet en Greet, daar even bijkletsen met die en geen, paar foto momenten waaronder samen met Pim (gekke bekken momentje), eentje samen met Yvonne en een met Broeder John. En tot slot tot twee keer toe een groepsfoto.Maar nu het werd hoog tijd om het start vak in te gaan, als vee drijven we ons vak in en na het You never walk alone moment en de opzwepende muziek klinkt het start schot.

Het gemiddelde de km zou moeten leggen rond de 4.58 de km maar daar kon ik in de eerste kilometer niet aan komen door de drukte maar daarna gingen het mooi naar wens. Op de stationsweg  passeerde ik Petra (Pink Panter Peet). Ze liep daar samen met Leo die de Haas van de Dag was en haar geweldig geholpen heeft.

Het weer was prima om te lopen en zelfs de wind vond ik meevallen. Drankposten liet ik voor wat ze waren want had mijn eigen flesjes meegenomen en er een aan M@urice mee gegeven voor onderweg. Op de Kreekhuizenweg (9km) kwam ik Katrien tegen, helaas gaf zij te kennen dat ze last van haar kuit had dus we konden niet samen op pad gaan zo vervolgde ik mijn weg alleen tussen vele lopers.

Paar kilometer later voelde ik een klein tikje op mijn schouder, daar was Broeder John. We liepen samen even op maar ik liet me niet verleiden om bij hem te blijven, nee hij had andere doelen.

Maar na pakweg 10 km kroop ik achter een groepje van 3 personen, Nienke Kluft, Pedro Afonso (beide van AV Castricum) En Sjaak van der Zanden uit Meersen. Zij hadden een tempo waarmee ik me goed voelde en zo liepen we met elkaar weer richting de Erasmusbrug, en er werd netjes gewerkt met elkaar, ieder deed kopwerk waar geen woord over vuil gemaakt werd en door een ieder werd gewaardeerd.  Toen we over de Erasmus kwamen ging het gas er perongelijk even op maar voor de West Blaak hadden we het oude ritme weer te pakken.

Na ongeveer 28 km moest Sjaak lossen en met ze drieën weer verder maar helaas moest ik na km 30 ook afhaken nadat ik mijn flesje drinken van Maurice had gekregen. Dus het laatste stuk mocht ik alleen beleven. Maar door het Kralingsebos liep ik gewoon lekker door al begon ik mijn spaarminuten langzaam te verzilveren. Hier stond het verzorgingspunt van Energie Barendrecht en zag daar Ton staan waarvan ik een gelletje kreeg, super.

Op de Boszoom (34 km)  stond een mooi lichtreclame bord en daar verschenen een paar meldingen op waaronder er een van Bert was voor mij, geweldig om dat te krijgen (dankjewel Bert TOP). Het ritme van rond de 5.00 de km bleef ik nog steeds volhouden. Het zat goed in mijn hoofd en benen. Vandaag moest het dan toch echt gaan gebeuren ik zou het halen die geweldige target.Bij het 39 km punt schiet Maurice wat foto’s maar de glimlach is al aardig verdwenen, maar lets go for the last 3 km. Pak nog even wat drinken en neem daar even de tijd voor, nu op naar de finish. De laatste km, daar zag ik Yvonne en Pim (klik foto),niet veel later hoorde ik Henk Lodder schreeuwen (samen met Jolanda) en natuurlijk op ongeveer 800 meter van de streep zag ik Bjorn samen met EOS. Rechts af en laatste sprint eruit trekken. Voldaan en zonder kramp kom in over de eindstreep YES We I did it. Een verbetering van bijna 9 minuten maar het mooiste was toch die grens, eindelijk onder de 3.30.Daarna omkleden en wie zag ik daar Kees en John, beide ook een PR gelopen. Onderweg naar de metro kwam ik Marco en Ronald en Frank en ……….. (sorry) nog meer tegen, zij gingen een biertje en warme choco halen. Nog even snel met Marco geklets en op naar een biertje en frietjes thuis, mijn sportvats moment dit weekend.

Smsje/Whatsupjes/FB berichtjes/ telefoontjes volgde in rap tempo en langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de leuke en lieve felicitaties en voor het kleding advies. Dit was mijn Rotterdam marathon moment, heerlijk. Foto zijn van Pim, Maurice en Bjorn dankjewel super.

Een stad om te onthouden

Zo twee weken voor de Rotterdam marathon stond er ineens een mooie klus op stapel.

Een mooie reis naar Zuid Amerika, nadat ik al eens in Panama en Venezuela was geweest ging ik dit keer naar Argentinië, Buenos Aires.Hier lag een bootje in drydock waar een inspectie gedaan moest worden van ons systeem. Zo vertrok ik op maandag morgen met de trein via Dordrecht naar Schiphol om rond 10 uur in de morgen te vertrekken.

Om rond 7 uur plaatselijke tijd (- 5 uur NL tijd) te landen, en mijn eerste indruk was dat ik heel snel langs de douane was, gaf best een goed gevoel want het kan ook anders.

Na de koffer van de band gehaald te hebben en door de exit te zijn gegaan stond de taxi chauffeur al te wachten en even later werd ik naar Hotel 562 Nogaro gebracht midden in het centrum.Het hotel had geen restaurant maar even oversteken en na 100 meter aan de rechterkant was Cabildo de Buenos Aires. Hier liet ik mijn maar verrassen met een maaltijd. Was een steak, niet slecht maar de vonken vlogen er ook niet echt af. Het was in middels al weer een paar uur later en zocht snel mijn bed op want de volgende morgen moest er gewerkt worden.De volgende dag heel de dag op het bootje mijn werkzaamheden verricht en was in de avond al gereed. Dus het plan was om een dag eerder terug te reizen, maar er waren geen stoelen meer vrij behalve 1 maar die koste een aanzienlijk bedrag waar de klant niet vrolijk van  zou worden.Dus de woensdag werd gebruikt voor sightseeing en zo stond ik smorgens vroeg niet al te laat op een rondje te gaan hardlopen. Ik heb in deze stad geen enkel gevoel van onveiligheid en met een map in mijn handen loop ik richting de kust waar een mooi natuur reservaat is.

Bij de ingang stond bewaking en iets verder was het heerlijk rustig. Zag er diverse vogels maar de mooiste vogels die ik ook hier weer aan trof was de grote zilverreiger.Na ruim 15 km vond ik het welletjes, het was 24 graden en heb zowel zon als regen gehad. Later die dag ben ik gaan wandelen een slordige 8 km.De straten en gebouwen hebben veel weg van Parijs, alle straten zijn opgebouwd in blokken zoals in New York. Kan niet anders zeggen dat ik genoten heb. Ook ik had hier last van de storing van Vodafone maar gelukkig was er bijna overal wel gratis wifi dus kon er toch gebeld/gewhatsup/getwitterd worden. In de avond was ik net zoals de dagen ervoor weer in het zelfde restaurant en toen ik net binnen was brak er een geweldige onweersbui uit en dit duurde ruim een uur. Er bleken 13 mensen te zijn omgekomen  door de tornado’s en storm.

Donderdag was het weer tijd om naar huis te reizen, onderweg naar het vliegveld kon ik de vele omgevallen bomen en vernielde reclame borden zien wat door de storm was veroorzaakt. De temperatuur was nu 27 graden en een prachtige blauwe lucht.

Vrijdag kwam ik weer via Parijs aan in Amsterdam en wat anders kan ik zeggen dan dat het een geweldige ervaring was. Ze mogen me gerust nog eens sturen, wil nog wel meer zien daar.

Met lopen gaat het prima, sterk aan het afbouwen en opbouwen voor de 15^de, heb er zin in.