De Slachte Marathon, hij is echt gaaf!!

Zaterdag morgen rond de klok van 1.15 liep de wekker al af, op naar Friesland.

Dus om 01.45 al in de auto met een tussenstop in Nieuw Vennep om daar Claudia op te halen. Toen we rond 4.30 aan kwamen in Tzummarum werden we netjes naar een van de drie parkeer plaatsen begeleid.

Het begon al licht te worden en de temperatuur was heerlijk, op naar de sporthal waar ik Mo gelijk al tegenkwam. Even een leuk praatje en daarna vertrokken we naar de bussen die al klaar stonden om ons naar Reard te brengen. In de bus kwamen we gelijk Rinus weer tegen. Het is altijd leuk om weer zoveel bekende te zien.

In Reard mochten we rustig naar het  tas inlever punt lopen maar er was iemand die graag eerst even een lekker bakkie wilde gaan doen in het plaatselijke café. Koffie smaakte heerlijk en intussen kwamen er steeds meer bekende binnen waaronder Ingrid en Tiny.

Maar na de koffie en toilet bezoek was het tijd om de tassen in te leveren en richting de start te gaan. Hier kwamen we John en Jeffery tegen en ook Kees was weer van de partij en had grootste plannen en Cock die als rennende fotograaf rond liep. En wie zagen we daar Ruud die alweer zijn zoveelste marathon liep dit jaar.

Na de start gong kwamen we al vrij snel de eerste band tegen die een soort dodenmars uitvoerde, tja dat was de bedoeling niet. Samen met Ingrid, Claudia en Leo liepen we in een mooi tempo maar al vrij snel begon het groepje al te scheuren, Leo ging op zoek naar iemand met een pest humeur en Ingrid liet zich ook al snel wat afzakken. Niet veel later kwamen we Gerard nog tegen.

Het liep heel de tijd erg lekker, genoot van de omgeving en entourage. Het weerbeeld was heel dubbel, soms een zon en dan weer een stortbui. Zo was ook het parkoers, veelal asfalt maar ook zaten er mooie weilanden in waar het glad was. Mijn linker been gleed continue weg tot groot vermaak van degene die achter mij liep. Maar ik hield me staande!!!

Al lopend door de polder werden we getrakteerd op veel beeldende kust, vond het echt gaaf om het allemaal te zien. Ook de Rabo bankjes onderweg, al waren de meeste nog ingepakt toen wij voorbij kwamen.

Helaas dook er een buikkramp op en na 16 km was de eerste dixie stop. Helaas werd het een soort van dixie tot dixieloop want bij elke mogelijke toilet stop wilde ik graag even naar binnen. Maar uiteindelijk naar 4 bezoeken was het gelukkig over, scheelde ook dat het toen nog maar 7 km was tot de eindstreep.

Bij de laatste 3 kilometer was het schone er weer af, teveel keren aangezet en teveel keren gezeten en Claudia zette nog even een kleine eindsprint in.

Maar ik  was tevreden met mijn 3.52. Daarna snel met de bus terug naar de sporthal, even een heerlijke douche, colaatje en hop daar gingen we alweer richting huis.

Vond het een geweldige marathon, lopend langs 22 dorpen. Yep het heeft wel iets dus over 4 jaar maar eens andersom doen. Zou nog bergen andere mooie foto’s willen plaatsen maar dan wordt dit blogje wel erg lang. Maar oplossing is bij Rinus en Cock te vinden, zij hebben een prachtig overzicht gemaakt en heb daar ook wat foto’s mogen gebruiken bedank Rinus en Cock.

Toch nog één PR

Na de Marathon van Rotterdam ben ik al weer aardig hersteld, en zo stonden de afgelopen paar weken korte afstanden op het menu. Wilde graag wat PR’s verbeteren. Hieronder wat verslagen.

Op Koninginnedag staat altijd in het teken van vroeg opstaan en de Breakfastrun lopen in Hendrik Ido Ambacht.

Al rond 5.15 meld ik mij voor het ophalen van mijn startnummer  en al snel kwam ik Henk Lodder en Andrea tegen. Even praatje want had ineens tijd genoeg, de start was om 6.15 waar ik dacht 6 uur. Niet veel later kwam ook Piet Lodder binnen. Henk ging 10 Nordic walking doen en Piet, Andrea en ik gingen voor de 10 kilometer hardlopen. Buiten was het heerlijk, weinig wind en opkomend zonnetje.

Het plan was om onder de 41.50 minuten te gaan lopen, na het start schot zag ik Piet voor mij uit gaan en haalde ik Andrea al vrij snel in. Dit moest ook zo zijn, niet te snel starten maar ook niet gelijk tijd inleveren.  Ging lekker op weg en hield de eerste 5 km een mooie gem van 4.12 de km daarna liepen de tijden langzaam wat op en kwam ik over de eindstreep in een tijd van 42.13 of te wel geen PR dit keer.

Maar niet getreurd, ik ben tevreden want van de 156 deelnemers op de 10 kilometer was ik toch wel 25^ste .

De Verkerkloop op 9 mei in Zwijndrecht is ook zo’n loop die ik ook elk jaar loop, heb er vaak de 10 km gedaan maar in 2010 en nu de 5 km. Ook hier heb ik PR ideeën. Mijn tijd staat op 20.24 en wil graag op de 20 minuten uitkomen. 

Half negen in de avond was de start, even leek het erop dat de start vertraagd zou worden door een gaslek maar na enkele minuten werd het toch weer terug gedraaid naar half negen. Met iets meer dan 1500 lopers werd er dus op tijd gestart, het is dan zaak dat je redelijk vooraan staat maar dit lukte mij niet dus begon al heel snel met slalommen.

De eerste 2 km kon ik op snelheid blijven maar daarna was het gebeurd, tijden liepen op en km 3 en 4 gingen niet goed meer. De laatste km kon ik nog wel een lage 4 minuten eruit persen maar PR was ver te zoeken maar bleef wel onder de 21 minuten, maar niet getreurd, we hebben de Lenteloop in Papendrecht nog.

Zaterdagmiddag  12 mei, de laatste korte loop stond op het programma. Samen met John al weken geboomd voor wat voor tijd we zouden gaan. Ok, proberen voor de 1.07.00. Helaas moest John verstek laten gaan en ging ik alleen op pad (met vele andere).

Dus op naar de laatste PR poging, na de start ging ik al snel iets te snel, de kilometers gingen in 4.23 dus pakte hier op elke km 5 seconde en kon deze mooie spaar actie volhouden tot de 7 km.

Samen met loper 33 (weet zijn naam niet) was het vaak stuivertje wisselen. Lopend over de dijk langs de Merwede de jachthaven gingen we gewoon verder naar de Ketelweg.

Het was allerminst koud en heb ik bij km 11 even een beker water genomen  zoals zo vaak begon ik wel langzaam mijn spaar tegoed weg te geven aan de tijd. Maar ik hield stand, en had genoeg reserve opgebouwd om een mooie PR te lopen. Over de eindstreep bedank ik nummer 33 voor de samenwerking.

 Ben dik tevreden want ik heb ruim een minuut er afgelopen en dat geeft een goed gevoel zo op de valreep.

De Rotterdam Marathon, yes.

Er zijn mensen die hebben inmiddels de 100 marathons al gepasseerd andere hebben de 25 marathons gepasseerd en vandaag was het alweer mijn 15^de marathon. Valt in het niet ten opzichte van de rest maar ik heb er een biertje op genomen.

De marathon van Rotterdam, de eerste was in 2006 dus het zou de zevende keer gaan worden hier.Dan de dag van de waarheid, zou het kloppen? Uit bed gestapt en na het opfrissen mijn shake, en magnesium pillen en natuurlijk 2 paracetamolletjes. Preventief tegen elk pijntje gedurende de marathon (dom bijgeloof). Op tijd in de stad en bij het Zakine College mij omgekleed, uiterst relax en nog even waren er grote twijfels omtrent de bovenkleding. Maar hulp bood uitkomst, het werd een lang shirtje ;-).

Op naar de Meet en Greet, daar even bijkletsen met die en geen, paar foto momenten waaronder samen met Pim (gekke bekken momentje), eentje samen met Yvonne en een met Broeder John. En tot slot tot twee keer toe een groepsfoto.Maar nu het werd hoog tijd om het start vak in te gaan, als vee drijven we ons vak in en na het You never walk alone moment en de opzwepende muziek klinkt het start schot.

Het gemiddelde de km zou moeten leggen rond de 4.58 de km maar daar kon ik in de eerste kilometer niet aan komen door de drukte maar daarna gingen het mooi naar wens. Op de stationsweg  passeerde ik Petra (Pink Panter Peet). Ze liep daar samen met Leo die de Haas van de Dag was en haar geweldig geholpen heeft.

Het weer was prima om te lopen en zelfs de wind vond ik meevallen. Drankposten liet ik voor wat ze waren want had mijn eigen flesjes meegenomen en er een aan M@urice mee gegeven voor onderweg. Op de Kreekhuizenweg (9km) kwam ik Katrien tegen, helaas gaf zij te kennen dat ze last van haar kuit had dus we konden niet samen op pad gaan zo vervolgde ik mijn weg alleen tussen vele lopers.

Paar kilometer later voelde ik een klein tikje op mijn schouder, daar was Broeder John. We liepen samen even op maar ik liet me niet verleiden om bij hem te blijven, nee hij had andere doelen.

Maar na pakweg 10 km kroop ik achter een groepje van 3 personen, Nienke Kluft, Pedro Afonso (beide van AV Castricum) En Sjaak van der Zanden uit Meersen. Zij hadden een tempo waarmee ik me goed voelde en zo liepen we met elkaar weer richting de Erasmusbrug, en er werd netjes gewerkt met elkaar, ieder deed kopwerk waar geen woord over vuil gemaakt werd en door een ieder werd gewaardeerd.  Toen we over de Erasmus kwamen ging het gas er perongelijk even op maar voor de West Blaak hadden we het oude ritme weer te pakken.

Na ongeveer 28 km moest Sjaak lossen en met ze drieën weer verder maar helaas moest ik na km 30 ook afhaken nadat ik mijn flesje drinken van Maurice had gekregen. Dus het laatste stuk mocht ik alleen beleven. Maar door het Kralingsebos liep ik gewoon lekker door al begon ik mijn spaarminuten langzaam te verzilveren. Hier stond het verzorgingspunt van Energie Barendrecht en zag daar Ton staan waarvan ik een gelletje kreeg, super.

Op de Boszoom (34 km)  stond een mooi lichtreclame bord en daar verschenen een paar meldingen op waaronder er een van Bert was voor mij, geweldig om dat te krijgen (dankjewel Bert TOP). Het ritme van rond de 5.00 de km bleef ik nog steeds volhouden. Het zat goed in mijn hoofd en benen. Vandaag moest het dan toch echt gaan gebeuren ik zou het halen die geweldige target.Bij het 39 km punt schiet Maurice wat foto’s maar de glimlach is al aardig verdwenen, maar lets go for the last 3 km. Pak nog even wat drinken en neem daar even de tijd voor, nu op naar de finish. De laatste km, daar zag ik Yvonne en Pim (klik foto),niet veel later hoorde ik Henk Lodder schreeuwen (samen met Jolanda) en natuurlijk op ongeveer 800 meter van de streep zag ik Bjorn samen met EOS. Rechts af en laatste sprint eruit trekken. Voldaan en zonder kramp kom in over de eindstreep YES We I did it. Een verbetering van bijna 9 minuten maar het mooiste was toch die grens, eindelijk onder de 3.30.Daarna omkleden en wie zag ik daar Kees en John, beide ook een PR gelopen. Onderweg naar de metro kwam ik Marco en Ronald en Frank en ……….. (sorry) nog meer tegen, zij gingen een biertje en warme choco halen. Nog even snel met Marco geklets en op naar een biertje en frietjes thuis, mijn sportvats moment dit weekend.

Smsje/Whatsupjes/FB berichtjes/ telefoontjes volgde in rap tempo en langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de leuke en lieve felicitaties en voor het kleding advies. Dit was mijn Rotterdam marathon moment, heerlijk. Foto zijn van Pim, Maurice en Bjorn dankjewel super.

Een stad om te onthouden

Zo twee weken voor de Rotterdam marathon stond er ineens een mooie klus op stapel.

Een mooie reis naar Zuid Amerika, nadat ik al eens in Panama en Venezuela was geweest ging ik dit keer naar Argentinië, Buenos Aires.Hier lag een bootje in drydock waar een inspectie gedaan moest worden van ons systeem. Zo vertrok ik op maandag morgen met de trein via Dordrecht naar Schiphol om rond 10 uur in de morgen te vertrekken.

Om rond 7 uur plaatselijke tijd (- 5 uur NL tijd) te landen, en mijn eerste indruk was dat ik heel snel langs de douane was, gaf best een goed gevoel want het kan ook anders.

Na de koffer van de band gehaald te hebben en door de exit te zijn gegaan stond de taxi chauffeur al te wachten en even later werd ik naar Hotel 562 Nogaro gebracht midden in het centrum.Het hotel had geen restaurant maar even oversteken en na 100 meter aan de rechterkant was Cabildo de Buenos Aires. Hier liet ik mijn maar verrassen met een maaltijd. Was een steak, niet slecht maar de vonken vlogen er ook niet echt af. Het was in middels al weer een paar uur later en zocht snel mijn bed op want de volgende morgen moest er gewerkt worden.De volgende dag heel de dag op het bootje mijn werkzaamheden verricht en was in de avond al gereed. Dus het plan was om een dag eerder terug te reizen, maar er waren geen stoelen meer vrij behalve 1 maar die koste een aanzienlijk bedrag waar de klant niet vrolijk van  zou worden.Dus de woensdag werd gebruikt voor sightseeing en zo stond ik smorgens vroeg niet al te laat op een rondje te gaan hardlopen. Ik heb in deze stad geen enkel gevoel van onveiligheid en met een map in mijn handen loop ik richting de kust waar een mooi natuur reservaat is.

Bij de ingang stond bewaking en iets verder was het heerlijk rustig. Zag er diverse vogels maar de mooiste vogels die ik ook hier weer aan trof was de grote zilverreiger.Na ruim 15 km vond ik het welletjes, het was 24 graden en heb zowel zon als regen gehad. Later die dag ben ik gaan wandelen een slordige 8 km.De straten en gebouwen hebben veel weg van Parijs, alle straten zijn opgebouwd in blokken zoals in New York. Kan niet anders zeggen dat ik genoten heb. Ook ik had hier last van de storing van Vodafone maar gelukkig was er bijna overal wel gratis wifi dus kon er toch gebeld/gewhatsup/getwitterd worden. In de avond was ik net zoals de dagen ervoor weer in het zelfde restaurant en toen ik net binnen was brak er een geweldige onweersbui uit en dit duurde ruim een uur. Er bleken 13 mensen te zijn omgekomen  door de tornado’s en storm.

Donderdag was het weer tijd om naar huis te reizen, onderweg naar het vliegveld kon ik de vele omgevallen bomen en vernielde reclame borden zien wat door de storm was veroorzaakt. De temperatuur was nu 27 graden en een prachtige blauwe lucht.

Vrijdag kwam ik weer via Parijs aan in Amsterdam en wat anders kan ik zeggen dan dat het een geweldige ervaring was. Ze mogen me gerust nog eens sturen, wil nog wel meer zien daar.

Met lopen gaat het prima, sterk aan het afbouwen en opbouwen voor de 15^de, heb er zin in.    

Midden in de Winter Marathon.

Voor het eerst in mijn hardloop historie heb ik de eerste marathon van het jaar al gelopen. En wel een hele speciale, de Mid Winter Marathon in Apeldoorn.Via twitter waren de afgelopen dagen door de organisatie al tweetsquestions verstuurd met de vraag of mensen tips hadden wat te dragen of voorzorgsmaatregelen er gemaakt moesten worden voor de start. Duizend meningen maar toch grijp je er een paar kern puntjes uit en zo kwam ik zondag morgen rond 10.30 aan bij de sporthal Sprengeloo met een tas vol kleding.

Gelukkig was de tas gecoördineerd gepakt dus stond al vrij snel klaar om naar de Orpheus te gaan om de drinkflesjes in te leveren. Was wel even zoeken maar naar een paar keer vragen kon ik de flesjes beneden afgeven waar ik later ook Claudia en Arnold tref.

Op naar het startvak en we stonden lekker ruim, ik wist dat er vele bekende bloggers vertegenwoordig waren maar heb uiteindelijk alleen John en Kees gezien voor de rest niemand in het startvak.

Twaalf uur, time to go. Zo gingen we weer op pad voor de volle 42195 meter, al snel was het tempo bepaald en liepen iets te snel. Nadat we de bebouwde kom verlaten hadden kwamen we in een mooi natuurgebied even in de bossen gevolgd door een groot heide gebied. Vals plat zat er diverse keren in en dit kon je dan ook best goed voelen, maar wat omhoog gaat gaat ook weer naar beneden.

We liepen al keuvelend verdomd makkelijk en kwamen onderweg Jolanda en Marco tegen die als toeschouwer de kou trotseren in zowel de eerste ronde als de tweede ronde. We zijn zelfs even gestopt bij het tweede weerzien, even een knuffelmoment met Marco en heel kort praatje en weer door, door naar de welbekende eindstreep.

Tot kilometer 40 ging het echt top, natuurlijk zat er hiervoor wel een klein dipmomentje maar dat mocht geen naam hebben. Nee bij kilometer punt 40 stond de man met de hamer om even mijn hamstrings te testen.Jawel daar was hij dan weer, die verdomde kramp. Moest weer eens spelen met de rollende spieren en Claudia hielp mijn prima om toch snel weer aan te zetten. Zo werd het geluid van de spiekerman steeds luider en liepen we de laatste meters weer in een goed tempo naar de eindstreep waar de tijd kwam stil te staan op 3.41.38.

Met een goed gevoel passeerde we de eindstreep en kregen een warme deken om. Paar meter verder werd de mooie medaille omgehangen. Nog even een paar warme bakjes thee op en zo liepen het finishvak uit. Claudia had Arnold al gespot. Snel afscheid genomen want zo wandelend was het nu best koud.
Jammer van de kramp want er had echt iets meer in kunnen zitten, maar we waren sneller dan de 3.45 en het voelt goed. De aangenaamste verrassing volgde later toen ik hoorde dat Claudia 2de was geworden in haar leeftijd categorie, dit was de kers op de taart.
Complimenten voor de organisatie, parcours sneeuw vrij, drankposten goed geregeld en transport van en naar sporthal top. Op naar marathon 15

Dit was er weer één, en wat voor één De Berenloop

Zaterdag avond laat de tas gepakt, flesjes drinken gevuld dosis zin zat al een week op de loer en kleding keuze was al gemaakt.

Zondagmorgen vroeg vertrokken richting Terschelling, Waar wij om kwart voor negen de afvaart hadden gereserveerd. Wij waren in dit geval Ines, Timo, Claudia en ik.

Omdat ik toch langs Nieuw Vennep kom hadden Claudia en ik afgesproken om met elkaar te rijden. Gezellig even bijkletsen. Rond zeven uur stond ik voor de deur en reden we in sneltreinvaart richting Terschelling. Maar hoe dichterbij we kwamen hoe bezorgder Claudia werd of we wel de boot op tijd zouden halen.

Haar bezorgdheid was niet onterecht want een file bij het parkeren, de sprint die daarop volgde, de buschauffeur die onmiddellijk weg reed konden niet voorkomen dat we de boot miste. Maar ruim op tijd kwamen we aan op het eiland wat in het teken stond van de Berenloop.Bij de vertrekhal had Timo zijn tafel neergezet waar Ines goed gemasseerd werd door hem, na de groet liepen wij naar de Brandaris waar we al snel Broeder John zagen maar ook Tiny en Frank en Gerard en vele andere bekenden. Na de start van de halve gingen we met ze allen naar het startvak van de hele marathon.

Startschot viel en daarna de toeter van de Brandaris en op weg voor de 42195 meter. Samen met de Beerin van 2008 liepen we richting Hoorn. Doel was van te voren al gesteld, eindtijd binnen de 4 uur.

Gezellig keuvelend liepen we met diverse groepjes mee maar telkens gingen we net iets sneller. Voorbij Oostereind liepen we langs het laatste woonhuis en gaan het natuurreservaat in. Heerlijk rustig en de zon probeerde zich een weg te banen door de wolken heen. Het tempo was ronduit goed, soms stond er een straf windje maar daar konden we goed mee leven. Met een tijd van 1.55 op de halve waren we dik tevreden, mooi buffertje en wie weet wat er nog in zou zitten.Op vele plekjes stond publiek en dat is erg gezellig, en zo konden wij ook gewoon blijven lachen. Er was zelfs publiek die dat opmerkten. Na 32 km liepen we het strand op, in vergelijking met de Zeeuwse Kust was dit naar onze mening een makkie, wind in de rug en gewoon doorlopen. Inmiddels haalden we ook al behoorlijk wat lopers in en waar de fotograaf stond zwaaide we er weer op los met een grote glimlach. Twee kilometer later gingen we alweer van het strand af om even een feestje te bouwen bij de drankpost daar waar de muziek van ACDC luid uit de boxen kwam. Even kleine drinkpauze en genieten van al die dansende en swingende vrijwilligers.

Dan de Longway, het laatste slotstuk van een bijzondere loop. Door de bossen en Claudia kreeg het heel even moeilijk maar herpakte zich razend snel met de gedachte dat na het bos Ramona op haar stond te wachten.

Een pracht moment na de Longway is het 41 km punt waar de naam van Claudia werd omgeroepen en dat zij een van de winnaressen was geweest van de Berenloop. Heel veel publiek in die laatste kilometer schreeuwden ons na de rodeloper, was het publiek mat dat maakte ik ze wel even wakker.Op de rodeloper liepen we samen breed lachend en genietend de laatste meters, wat een kippenvel moment, wat een geweldige marathon en wat een geweldige leuke dag en we hebben super gelopen. De tijd die we in gedachten hadden was gerealiseerd. Na afloop kwamen we John nog tegen die een pracht PR had gelopen. En alle 5 teamleden van RTZN waren tevreden met hun resultaten. Opfrissen, heerlijk een biertje op, lekker even wat gegeten en daarna vlug weer terug. Ik heb genoten.

De Zeeuwsekust marathon, gaaf

Via twitter werd er al dagen naartoe geleefd, de ZeeuwseKust marathon. Niet door mij want had me niet ingeschreven en dacht. Nou die komt later wel is een keer, in 2008 stond ik ook ingeschreven maar moest afhaken ivm blessure.

Maar op vrijdagavond krijg ik de kans om toch te gaan lopen en een startbewijs was snel gevonden en zo zou ik dus starten onder de naam Jeroen met start nummer 569 . Had me totaal niet voorbereid op deze marathon en dacht bij mezelf, we zien het wel.

Zaterdagnacht toch een paar keer wakker geworden en zaterdag morgen vroeg uit de veren. Rond half acht vertrok ik naar Zoutelande, even aan Curly gevraagd waar ik de auto het beste neer kon zetten. De reis ging voortvarend en om iets over negen was ik al op de parkeerplaats en kwam gelijk Ton tegen. Jeroen kwam me netjes ophalen en zo reden we samen naar Burgh Haamstede.

Voor de ingang kwam ik Paola tegen die haar debuut ging maken en in de sporthal aangekomen kwam ik gelijk al weer een dot bekende tegen, Curly, Kees, John, Richard, Tiny met zoons en niet veel later kwam Ronnie ook aanwaaien en Ilonka was Rik aan het zoeken.

Rond half twaalf op naar het start vak, daar even rondlopend kwam ik Claudia tegen. Ze had afgesproken om samen met Martine en Ingrid te starten maar kon hun niet vinden dus kwam ze bij ons staan (ons = bloggers groep die in geniet tempo weg zouden gaan).Iets na twaalf uur ging ik samen met Claudia en Martine (die had Claudia al snel gevonden) over de start lijn.

Ik hoef echt niet uit te leggen dat het warm was, maar de eerste kilometers gingen in net tempo van rond de 5.40. Was een mooi tempo al moest Martine al snel even afhaken voor een aftap stop en even later was ze er weer bij en langzaam vertrok ze ook weer uit het zicht.Op naar de Neeltje Jans, heerlijk asfalt onder de voeten en dat beviel me goed want met de gedachte wat er nog ging komen zag ik al een bui hangen op deze zonnige dag. Het zou zwaar, zwaarder en het zwaarste moest nog komen. Bij de Banjaard hoorde we op afstand al een fluit en wie anders kon dat zijn dan onze Petra en Erik, even drinken en dropje pakken.Na een kleine 19 km het strand weer op, hier moest ik na een paar km een sanitaire stop maken en raakte achterop. Het schone was er nu al vanaf en tempo ging achteruit. Na het strand dook de Beerin weer op want ook zij moest een noodstop maken en zo gingen we verder op stap.De pijntjes stapelde zich op en bij elke drankpost werd uitgebreid gedronken en hadden alle tijd, zelfs Arnold (man van Claudia) had zich als vrijwilliger opgeworpen bij een van de drankposten en had twee uur lang bekertjes staan vullen.De kuiten begonnen te verkrampen bij mij maar Claudia wist constant een target te maken, over 1 km of drankpost gaan we weer even rustig aandoen. Na 50 meter stond daar Hans met een fles water (dat was snel). Even drinken en hop weer verder.Trappen en heuveltjes hier konden we heerlijk even schelden en daar dook plots onze fotograaf Maurice op. Yep we konden weer even lachen voor de foto, maar in werkelijkheid had ik het wel gehad. Meter voor meter gingen we richting Zoutelande, de finish, de eindstreep, de medaille het trotste gevoel.

Maar eerst nog even langs de tank, nog wat klimmetjes en toen het strand op voor de laatste 2 kilometer. Ook dit waren niet de makkelijkste meters, we liepen tegen de kustlijn aan door het water en mulle zand gevolgd op korte afstand Jacq die ook een knappe eindsprint had. En dan zien we Bjorn, ook hij schoot weer mooie plaatjes vandaag.Nog even gestopt bij de walk of fame en met de wetenschap dat het stel Ilonka en Rik samen beslag hadden gelegd op de overwinning konden we op de eindstreep af gaan en kwamen we na 4.42 over de eindstreep. Geweldig was het, een gevoel van trots want het was niet makkelijk. Heb gezellig met Claudia gelopen, gelachen, gescholden en genoten van deze super mooie marathon.Vrijdagmorgen had ik niet bedacht dat ik zaterdag morgen aan de start zou staan en zondagmorgen genoot ik nog steeds van deze spontane marathon.  Wat een geweldige dag.