De Slachte Marathon, hij is echt gaaf!!

Zaterdag morgen rond de klok van 1.15 liep de wekker al af, op naar Friesland.

Dus om 01.45 al in de auto met een tussenstop in Nieuw Vennep om daar Claudia op te halen. Toen we rond 4.30 aan kwamen in Tzummarum werden we netjes naar een van de drie parkeer plaatsen begeleid.

Het begon al licht te worden en de temperatuur was heerlijk, op naar de sporthal waar ik Mo gelijk al tegenkwam. Even een leuk praatje en daarna vertrokken we naar de bussen die al klaar stonden om ons naar Reard te brengen. In de bus kwamen we gelijk Rinus weer tegen. Het is altijd leuk om weer zoveel bekende te zien.

In Reard mochten we rustig naar het  tas inlever punt lopen maar er was iemand die graag eerst even een lekker bakkie wilde gaan doen in het plaatselijke café. Koffie smaakte heerlijk en intussen kwamen er steeds meer bekende binnen waaronder Ingrid en Tiny.

Maar na de koffie en toilet bezoek was het tijd om de tassen in te leveren en richting de start te gaan. Hier kwamen we John en Jeffery tegen en ook Kees was weer van de partij en had grootste plannen en Cock die als rennende fotograaf rond liep. En wie zagen we daar Ruud die alweer zijn zoveelste marathon liep dit jaar.

Na de start gong kwamen we al vrij snel de eerste band tegen die een soort dodenmars uitvoerde, tja dat was de bedoeling niet. Samen met Ingrid, Claudia en Leo liepen we in een mooi tempo maar al vrij snel begon het groepje al te scheuren, Leo ging op zoek naar iemand met een pest humeur en Ingrid liet zich ook al snel wat afzakken. Niet veel later kwamen we Gerard nog tegen.

Het liep heel de tijd erg lekker, genoot van de omgeving en entourage. Het weerbeeld was heel dubbel, soms een zon en dan weer een stortbui. Zo was ook het parkoers, veelal asfalt maar ook zaten er mooie weilanden in waar het glad was. Mijn linker been gleed continue weg tot groot vermaak van degene die achter mij liep. Maar ik hield me staande!!!

Al lopend door de polder werden we getrakteerd op veel beeldende kust, vond het echt gaaf om het allemaal te zien. Ook de Rabo bankjes onderweg, al waren de meeste nog ingepakt toen wij voorbij kwamen.

Helaas dook er een buikkramp op en na 16 km was de eerste dixie stop. Helaas werd het een soort van dixie tot dixieloop want bij elke mogelijke toilet stop wilde ik graag even naar binnen. Maar uiteindelijk naar 4 bezoeken was het gelukkig over, scheelde ook dat het toen nog maar 7 km was tot de eindstreep.

Bij de laatste 3 kilometer was het schone er weer af, teveel keren aangezet en teveel keren gezeten en Claudia zette nog even een kleine eindsprint in.

Maar ik  was tevreden met mijn 3.52. Daarna snel met de bus terug naar de sporthal, even een heerlijke douche, colaatje en hop daar gingen we alweer richting huis.

Vond het een geweldige marathon, lopend langs 22 dorpen. Yep het heeft wel iets dus over 4 jaar maar eens andersom doen. Zou nog bergen andere mooie foto’s willen plaatsen maar dan wordt dit blogje wel erg lang. Maar oplossing is bij Rinus en Cock te vinden, zij hebben een prachtig overzicht gemaakt en heb daar ook wat foto’s mogen gebruiken bedank Rinus en Cock.

Toch nog één PR

Na de Marathon van Rotterdam ben ik al weer aardig hersteld, en zo stonden de afgelopen paar weken korte afstanden op het menu. Wilde graag wat PR’s verbeteren. Hieronder wat verslagen.

Op Koninginnedag staat altijd in het teken van vroeg opstaan en de Breakfastrun lopen in Hendrik Ido Ambacht.

Al rond 5.15 meld ik mij voor het ophalen van mijn startnummer  en al snel kwam ik Henk Lodder en Andrea tegen. Even praatje want had ineens tijd genoeg, de start was om 6.15 waar ik dacht 6 uur. Niet veel later kwam ook Piet Lodder binnen. Henk ging 10 Nordic walking doen en Piet, Andrea en ik gingen voor de 10 kilometer hardlopen. Buiten was het heerlijk, weinig wind en opkomend zonnetje.

Het plan was om onder de 41.50 minuten te gaan lopen, na het start schot zag ik Piet voor mij uit gaan en haalde ik Andrea al vrij snel in. Dit moest ook zo zijn, niet te snel starten maar ook niet gelijk tijd inleveren.  Ging lekker op weg en hield de eerste 5 km een mooie gem van 4.12 de km daarna liepen de tijden langzaam wat op en kwam ik over de eindstreep in een tijd van 42.13 of te wel geen PR dit keer.

Maar niet getreurd, ik ben tevreden want van de 156 deelnemers op de 10 kilometer was ik toch wel 25^ste .

De Verkerkloop op 9 mei in Zwijndrecht is ook zo’n loop die ik ook elk jaar loop, heb er vaak de 10 km gedaan maar in 2010 en nu de 5 km. Ook hier heb ik PR ideeën. Mijn tijd staat op 20.24 en wil graag op de 20 minuten uitkomen. 

Half negen in de avond was de start, even leek het erop dat de start vertraagd zou worden door een gaslek maar na enkele minuten werd het toch weer terug gedraaid naar half negen. Met iets meer dan 1500 lopers werd er dus op tijd gestart, het is dan zaak dat je redelijk vooraan staat maar dit lukte mij niet dus begon al heel snel met slalommen.

De eerste 2 km kon ik op snelheid blijven maar daarna was het gebeurd, tijden liepen op en km 3 en 4 gingen niet goed meer. De laatste km kon ik nog wel een lage 4 minuten eruit persen maar PR was ver te zoeken maar bleef wel onder de 21 minuten, maar niet getreurd, we hebben de Lenteloop in Papendrecht nog.

Zaterdagmiddag  12 mei, de laatste korte loop stond op het programma. Samen met John al weken geboomd voor wat voor tijd we zouden gaan. Ok, proberen voor de 1.07.00. Helaas moest John verstek laten gaan en ging ik alleen op pad (met vele andere).

Dus op naar de laatste PR poging, na de start ging ik al snel iets te snel, de kilometers gingen in 4.23 dus pakte hier op elke km 5 seconde en kon deze mooie spaar actie volhouden tot de 7 km.

Samen met loper 33 (weet zijn naam niet) was het vaak stuivertje wisselen. Lopend over de dijk langs de Merwede de jachthaven gingen we gewoon verder naar de Ketelweg.

Het was allerminst koud en heb ik bij km 11 even een beker water genomen  zoals zo vaak begon ik wel langzaam mijn spaar tegoed weg te geven aan de tijd. Maar ik hield stand, en had genoeg reserve opgebouwd om een mooie PR te lopen. Over de eindstreep bedank ik nummer 33 voor de samenwerking.

 Ben dik tevreden want ik heb ruim een minuut er afgelopen en dat geeft een goed gevoel zo op de valreep.

De Rotterdam Marathon, yes.

Er zijn mensen die hebben inmiddels de 100 marathons al gepasseerd andere hebben de 25 marathons gepasseerd en vandaag was het alweer mijn 15^de marathon. Valt in het niet ten opzichte van de rest maar ik heb er een biertje op genomen.

De marathon van Rotterdam, de eerste was in 2006 dus het zou de zevende keer gaan worden hier.Dan de dag van de waarheid, zou het kloppen? Uit bed gestapt en na het opfrissen mijn shake, en magnesium pillen en natuurlijk 2 paracetamolletjes. Preventief tegen elk pijntje gedurende de marathon (dom bijgeloof). Op tijd in de stad en bij het Zakine College mij omgekleed, uiterst relax en nog even waren er grote twijfels omtrent de bovenkleding. Maar hulp bood uitkomst, het werd een lang shirtje ;-).

Op naar de Meet en Greet, daar even bijkletsen met die en geen, paar foto momenten waaronder samen met Pim (gekke bekken momentje), eentje samen met Yvonne en een met Broeder John. En tot slot tot twee keer toe een groepsfoto.Maar nu het werd hoog tijd om het start vak in te gaan, als vee drijven we ons vak in en na het You never walk alone moment en de opzwepende muziek klinkt het start schot.

Het gemiddelde de km zou moeten leggen rond de 4.58 de km maar daar kon ik in de eerste kilometer niet aan komen door de drukte maar daarna gingen het mooi naar wens. Op de stationsweg  passeerde ik Petra (Pink Panter Peet). Ze liep daar samen met Leo die de Haas van de Dag was en haar geweldig geholpen heeft.

Het weer was prima om te lopen en zelfs de wind vond ik meevallen. Drankposten liet ik voor wat ze waren want had mijn eigen flesjes meegenomen en er een aan M@urice mee gegeven voor onderweg. Op de Kreekhuizenweg (9km) kwam ik Katrien tegen, helaas gaf zij te kennen dat ze last van haar kuit had dus we konden niet samen op pad gaan zo vervolgde ik mijn weg alleen tussen vele lopers.

Paar kilometer later voelde ik een klein tikje op mijn schouder, daar was Broeder John. We liepen samen even op maar ik liet me niet verleiden om bij hem te blijven, nee hij had andere doelen.

Maar na pakweg 10 km kroop ik achter een groepje van 3 personen, Nienke Kluft, Pedro Afonso (beide van AV Castricum) En Sjaak van der Zanden uit Meersen. Zij hadden een tempo waarmee ik me goed voelde en zo liepen we met elkaar weer richting de Erasmusbrug, en er werd netjes gewerkt met elkaar, ieder deed kopwerk waar geen woord over vuil gemaakt werd en door een ieder werd gewaardeerd.  Toen we over de Erasmus kwamen ging het gas er perongelijk even op maar voor de West Blaak hadden we het oude ritme weer te pakken.

Na ongeveer 28 km moest Sjaak lossen en met ze drieën weer verder maar helaas moest ik na km 30 ook afhaken nadat ik mijn flesje drinken van Maurice had gekregen. Dus het laatste stuk mocht ik alleen beleven. Maar door het Kralingsebos liep ik gewoon lekker door al begon ik mijn spaarminuten langzaam te verzilveren. Hier stond het verzorgingspunt van Energie Barendrecht en zag daar Ton staan waarvan ik een gelletje kreeg, super.

Op de Boszoom (34 km)  stond een mooi lichtreclame bord en daar verschenen een paar meldingen op waaronder er een van Bert was voor mij, geweldig om dat te krijgen (dankjewel Bert TOP). Het ritme van rond de 5.00 de km bleef ik nog steeds volhouden. Het zat goed in mijn hoofd en benen. Vandaag moest het dan toch echt gaan gebeuren ik zou het halen die geweldige target.Bij het 39 km punt schiet Maurice wat foto’s maar de glimlach is al aardig verdwenen, maar lets go for the last 3 km. Pak nog even wat drinken en neem daar even de tijd voor, nu op naar de finish. De laatste km, daar zag ik Yvonne en Pim (klik foto),niet veel later hoorde ik Henk Lodder schreeuwen (samen met Jolanda) en natuurlijk op ongeveer 800 meter van de streep zag ik Bjorn samen met EOS. Rechts af en laatste sprint eruit trekken. Voldaan en zonder kramp kom in over de eindstreep YES We I did it. Een verbetering van bijna 9 minuten maar het mooiste was toch die grens, eindelijk onder de 3.30.Daarna omkleden en wie zag ik daar Kees en John, beide ook een PR gelopen. Onderweg naar de metro kwam ik Marco en Ronald en Frank en ……….. (sorry) nog meer tegen, zij gingen een biertje en warme choco halen. Nog even snel met Marco geklets en op naar een biertje en frietjes thuis, mijn sportvats moment dit weekend.

Smsje/Whatsupjes/FB berichtjes/ telefoontjes volgde in rap tempo en langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de leuke en lieve felicitaties en voor het kleding advies. Dit was mijn Rotterdam marathon moment, heerlijk. Foto zijn van Pim, Maurice en Bjorn dankjewel super.

Een stad om te onthouden

Zo twee weken voor de Rotterdam marathon stond er ineens een mooie klus op stapel.

Een mooie reis naar Zuid Amerika, nadat ik al eens in Panama en Venezuela was geweest ging ik dit keer naar Argentinië, Buenos Aires.Hier lag een bootje in drydock waar een inspectie gedaan moest worden van ons systeem. Zo vertrok ik op maandag morgen met de trein via Dordrecht naar Schiphol om rond 10 uur in de morgen te vertrekken.

Om rond 7 uur plaatselijke tijd (- 5 uur NL tijd) te landen, en mijn eerste indruk was dat ik heel snel langs de douane was, gaf best een goed gevoel want het kan ook anders.

Na de koffer van de band gehaald te hebben en door de exit te zijn gegaan stond de taxi chauffeur al te wachten en even later werd ik naar Hotel 562 Nogaro gebracht midden in het centrum.Het hotel had geen restaurant maar even oversteken en na 100 meter aan de rechterkant was Cabildo de Buenos Aires. Hier liet ik mijn maar verrassen met een maaltijd. Was een steak, niet slecht maar de vonken vlogen er ook niet echt af. Het was in middels al weer een paar uur later en zocht snel mijn bed op want de volgende morgen moest er gewerkt worden.De volgende dag heel de dag op het bootje mijn werkzaamheden verricht en was in de avond al gereed. Dus het plan was om een dag eerder terug te reizen, maar er waren geen stoelen meer vrij behalve 1 maar die koste een aanzienlijk bedrag waar de klant niet vrolijk van  zou worden.Dus de woensdag werd gebruikt voor sightseeing en zo stond ik smorgens vroeg niet al te laat op een rondje te gaan hardlopen. Ik heb in deze stad geen enkel gevoel van onveiligheid en met een map in mijn handen loop ik richting de kust waar een mooi natuur reservaat is.

Bij de ingang stond bewaking en iets verder was het heerlijk rustig. Zag er diverse vogels maar de mooiste vogels die ik ook hier weer aan trof was de grote zilverreiger.Na ruim 15 km vond ik het welletjes, het was 24 graden en heb zowel zon als regen gehad. Later die dag ben ik gaan wandelen een slordige 8 km.De straten en gebouwen hebben veel weg van Parijs, alle straten zijn opgebouwd in blokken zoals in New York. Kan niet anders zeggen dat ik genoten heb. Ook ik had hier last van de storing van Vodafone maar gelukkig was er bijna overal wel gratis wifi dus kon er toch gebeld/gewhatsup/getwitterd worden. In de avond was ik net zoals de dagen ervoor weer in het zelfde restaurant en toen ik net binnen was brak er een geweldige onweersbui uit en dit duurde ruim een uur. Er bleken 13 mensen te zijn omgekomen  door de tornado’s en storm.

Donderdag was het weer tijd om naar huis te reizen, onderweg naar het vliegveld kon ik de vele omgevallen bomen en vernielde reclame borden zien wat door de storm was veroorzaakt. De temperatuur was nu 27 graden en een prachtige blauwe lucht.

Vrijdag kwam ik weer via Parijs aan in Amsterdam en wat anders kan ik zeggen dan dat het een geweldige ervaring was. Ze mogen me gerust nog eens sturen, wil nog wel meer zien daar.

Met lopen gaat het prima, sterk aan het afbouwen en opbouwen voor de 15^de, heb er zin in.    

Midden in de Winter Marathon.

Voor het eerst in mijn hardloop historie heb ik de eerste marathon van het jaar al gelopen. En wel een hele speciale, de Mid Winter Marathon in Apeldoorn.Via twitter waren de afgelopen dagen door de organisatie al tweetsquestions verstuurd met de vraag of mensen tips hadden wat te dragen of voorzorgsmaatregelen er gemaakt moesten worden voor de start. Duizend meningen maar toch grijp je er een paar kern puntjes uit en zo kwam ik zondag morgen rond 10.30 aan bij de sporthal Sprengeloo met een tas vol kleding.

Gelukkig was de tas gecoördineerd gepakt dus stond al vrij snel klaar om naar de Orpheus te gaan om de drinkflesjes in te leveren. Was wel even zoeken maar naar een paar keer vragen kon ik de flesjes beneden afgeven waar ik later ook Claudia en Arnold tref.

Op naar het startvak en we stonden lekker ruim, ik wist dat er vele bekende bloggers vertegenwoordig waren maar heb uiteindelijk alleen John en Kees gezien voor de rest niemand in het startvak.

Twaalf uur, time to go. Zo gingen we weer op pad voor de volle 42195 meter, al snel was het tempo bepaald en liepen iets te snel. Nadat we de bebouwde kom verlaten hadden kwamen we in een mooi natuurgebied even in de bossen gevolgd door een groot heide gebied. Vals plat zat er diverse keren in en dit kon je dan ook best goed voelen, maar wat omhoog gaat gaat ook weer naar beneden.

We liepen al keuvelend verdomd makkelijk en kwamen onderweg Jolanda en Marco tegen die als toeschouwer de kou trotseren in zowel de eerste ronde als de tweede ronde. We zijn zelfs even gestopt bij het tweede weerzien, even een knuffelmoment met Marco en heel kort praatje en weer door, door naar de welbekende eindstreep.

Tot kilometer 40 ging het echt top, natuurlijk zat er hiervoor wel een klein dipmomentje maar dat mocht geen naam hebben. Nee bij kilometer punt 40 stond de man met de hamer om even mijn hamstrings te testen.Jawel daar was hij dan weer, die verdomde kramp. Moest weer eens spelen met de rollende spieren en Claudia hielp mijn prima om toch snel weer aan te zetten. Zo werd het geluid van de spiekerman steeds luider en liepen we de laatste meters weer in een goed tempo naar de eindstreep waar de tijd kwam stil te staan op 3.41.38.

Met een goed gevoel passeerde we de eindstreep en kregen een warme deken om. Paar meter verder werd de mooie medaille omgehangen. Nog even een paar warme bakjes thee op en zo liepen het finishvak uit. Claudia had Arnold al gespot. Snel afscheid genomen want zo wandelend was het nu best koud.
Jammer van de kramp want er had echt iets meer in kunnen zitten, maar we waren sneller dan de 3.45 en het voelt goed. De aangenaamste verrassing volgde later toen ik hoorde dat Claudia 2de was geworden in haar leeftijd categorie, dit was de kers op de taart.
Complimenten voor de organisatie, parcours sneeuw vrij, drankposten goed geregeld en transport van en naar sporthal top. Op naar marathon 15

Dit was er weer één, en wat voor één De Berenloop

Zaterdag avond laat de tas gepakt, flesjes drinken gevuld dosis zin zat al een week op de loer en kleding keuze was al gemaakt.

Zondagmorgen vroeg vertrokken richting Terschelling, Waar wij om kwart voor negen de afvaart hadden gereserveerd. Wij waren in dit geval Ines, Timo, Claudia en ik.

Omdat ik toch langs Nieuw Vennep kom hadden Claudia en ik afgesproken om met elkaar te rijden. Gezellig even bijkletsen. Rond zeven uur stond ik voor de deur en reden we in sneltreinvaart richting Terschelling. Maar hoe dichterbij we kwamen hoe bezorgder Claudia werd of we wel de boot op tijd zouden halen.

Haar bezorgdheid was niet onterecht want een file bij het parkeren, de sprint die daarop volgde, de buschauffeur die onmiddellijk weg reed konden niet voorkomen dat we de boot miste. Maar ruim op tijd kwamen we aan op het eiland wat in het teken stond van de Berenloop.Bij de vertrekhal had Timo zijn tafel neergezet waar Ines goed gemasseerd werd door hem, na de groet liepen wij naar de Brandaris waar we al snel Broeder John zagen maar ook Tiny en Frank en Gerard en vele andere bekenden. Na de start van de halve gingen we met ze allen naar het startvak van de hele marathon.

Startschot viel en daarna de toeter van de Brandaris en op weg voor de 42195 meter. Samen met de Beerin van 2008 liepen we richting Hoorn. Doel was van te voren al gesteld, eindtijd binnen de 4 uur.

Gezellig keuvelend liepen we met diverse groepjes mee maar telkens gingen we net iets sneller. Voorbij Oostereind liepen we langs het laatste woonhuis en gaan het natuurreservaat in. Heerlijk rustig en de zon probeerde zich een weg te banen door de wolken heen. Het tempo was ronduit goed, soms stond er een straf windje maar daar konden we goed mee leven. Met een tijd van 1.55 op de halve waren we dik tevreden, mooi buffertje en wie weet wat er nog in zou zitten.Op vele plekjes stond publiek en dat is erg gezellig, en zo konden wij ook gewoon blijven lachen. Er was zelfs publiek die dat opmerkten. Na 32 km liepen we het strand op, in vergelijking met de Zeeuwse Kust was dit naar onze mening een makkie, wind in de rug en gewoon doorlopen. Inmiddels haalden we ook al behoorlijk wat lopers in en waar de fotograaf stond zwaaide we er weer op los met een grote glimlach. Twee kilometer later gingen we alweer van het strand af om even een feestje te bouwen bij de drankpost daar waar de muziek van ACDC luid uit de boxen kwam. Even kleine drinkpauze en genieten van al die dansende en swingende vrijwilligers.

Dan de Longway, het laatste slotstuk van een bijzondere loop. Door de bossen en Claudia kreeg het heel even moeilijk maar herpakte zich razend snel met de gedachte dat na het bos Ramona op haar stond te wachten.

Een pracht moment na de Longway is het 41 km punt waar de naam van Claudia werd omgeroepen en dat zij een van de winnaressen was geweest van de Berenloop. Heel veel publiek in die laatste kilometer schreeuwden ons na de rodeloper, was het publiek mat dat maakte ik ze wel even wakker.Op de rodeloper liepen we samen breed lachend en genietend de laatste meters, wat een kippenvel moment, wat een geweldige marathon en wat een geweldige leuke dag en we hebben super gelopen. De tijd die we in gedachten hadden was gerealiseerd. Na afloop kwamen we John nog tegen die een pracht PR had gelopen. En alle 5 teamleden van RTZN waren tevreden met hun resultaten. Opfrissen, heerlijk een biertje op, lekker even wat gegeten en daarna vlug weer terug. Ik heb genoten.

De Zeeuwsekust marathon, gaaf

Via twitter werd er al dagen naartoe geleefd, de ZeeuwseKust marathon. Niet door mij want had me niet ingeschreven en dacht. Nou die komt later wel is een keer, in 2008 stond ik ook ingeschreven maar moest afhaken ivm blessure.

Maar op vrijdagavond krijg ik de kans om toch te gaan lopen en een startbewijs was snel gevonden en zo zou ik dus starten onder de naam Jeroen met start nummer 569 . Had me totaal niet voorbereid op deze marathon en dacht bij mezelf, we zien het wel.

Zaterdagnacht toch een paar keer wakker geworden en zaterdag morgen vroeg uit de veren. Rond half acht vertrok ik naar Zoutelande, even aan Curly gevraagd waar ik de auto het beste neer kon zetten. De reis ging voortvarend en om iets over negen was ik al op de parkeerplaats en kwam gelijk Ton tegen. Jeroen kwam me netjes ophalen en zo reden we samen naar Burgh Haamstede.

Voor de ingang kwam ik Paola tegen die haar debuut ging maken en in de sporthal aangekomen kwam ik gelijk al weer een dot bekende tegen, Curly, Kees, John, Richard, Tiny met zoons en niet veel later kwam Ronnie ook aanwaaien en Ilonka was Rik aan het zoeken.

Rond half twaalf op naar het start vak, daar even rondlopend kwam ik Claudia tegen. Ze had afgesproken om samen met Martine en Ingrid te starten maar kon hun niet vinden dus kwam ze bij ons staan (ons = bloggers groep die in geniet tempo weg zouden gaan).Iets na twaalf uur ging ik samen met Claudia en Martine (die had Claudia al snel gevonden) over de start lijn.

Ik hoef echt niet uit te leggen dat het warm was, maar de eerste kilometers gingen in net tempo van rond de 5.40. Was een mooi tempo al moest Martine al snel even afhaken voor een aftap stop en even later was ze er weer bij en langzaam vertrok ze ook weer uit het zicht.Op naar de Neeltje Jans, heerlijk asfalt onder de voeten en dat beviel me goed want met de gedachte wat er nog ging komen zag ik al een bui hangen op deze zonnige dag. Het zou zwaar, zwaarder en het zwaarste moest nog komen. Bij de Banjaard hoorde we op afstand al een fluit en wie anders kon dat zijn dan onze Petra en Erik, even drinken en dropje pakken.Na een kleine 19 km het strand weer op, hier moest ik na een paar km een sanitaire stop maken en raakte achterop. Het schone was er nu al vanaf en tempo ging achteruit. Na het strand dook de Beerin weer op want ook zij moest een noodstop maken en zo gingen we verder op stap.De pijntjes stapelde zich op en bij elke drankpost werd uitgebreid gedronken en hadden alle tijd, zelfs Arnold (man van Claudia) had zich als vrijwilliger opgeworpen bij een van de drankposten en had twee uur lang bekertjes staan vullen.De kuiten begonnen te verkrampen bij mij maar Claudia wist constant een target te maken, over 1 km of drankpost gaan we weer even rustig aandoen. Na 50 meter stond daar Hans met een fles water (dat was snel). Even drinken en hop weer verder.Trappen en heuveltjes hier konden we heerlijk even schelden en daar dook plots onze fotograaf Maurice op. Yep we konden weer even lachen voor de foto, maar in werkelijkheid had ik het wel gehad. Meter voor meter gingen we richting Zoutelande, de finish, de eindstreep, de medaille het trotste gevoel.

Maar eerst nog even langs de tank, nog wat klimmetjes en toen het strand op voor de laatste 2 kilometer. Ook dit waren niet de makkelijkste meters, we liepen tegen de kustlijn aan door het water en mulle zand gevolgd op korte afstand Jacq die ook een knappe eindsprint had. En dan zien we Bjorn, ook hij schoot weer mooie plaatjes vandaag.Nog even gestopt bij de walk of fame en met de wetenschap dat het stel Ilonka en Rik samen beslag hadden gelegd op de overwinning konden we op de eindstreep af gaan en kwamen we na 4.42 over de eindstreep. Geweldig was het, een gevoel van trots want het was niet makkelijk. Heb gezellig met Claudia gelopen, gelachen, gescholden en genoten van deze super mooie marathon.Vrijdagmorgen had ik niet bedacht dat ik zaterdag morgen aan de start zou staan en zondagmorgen genoot ik nog steeds van deze spontane marathon.  Wat een geweldige dag.     

De Marathon van Leiden

Na de Breakfastrun en De Lenteloop stond het volgende evenement een week later weer te wachten.  Ik had keus genoeg dit weekend om te gaan lopen wat te denken van Salomon Koning Van Spanje Trail, of de 6 uur van Steenbergen of de marathon van Leiden. Ik ben marathon lopen echt leuk gaan vinden en ze gaan me steeds beter af, niet qua tijd maar qua afstand.

Dus werd het de gratis  marathon van Leiden als duurloop training in aanloop naar de RoPaRun 2011. Al vroeg vertrok ik naar Leiden en had met Claudia afgesproken dat we elkaar in de kerk zouden treffen.

In de kerk elkaar zouden treffen!!!!  Echt wel iets voor de zondag maar voor een marathon is best wel raar. Rond 9.15 in de kerk en het was een drukte van jewelste. Al snel zag ik Claudia en Angeline staan nadat ik mijn start nummer had opgehaald. Startnummer 190. Plots voelde ik een tik op mijn rug, het was Ans die geweldige fotografe die vandaag zelf de halve ging lopen en haar HardlopendeBoer zat een paar honderd kilometer verderop om de Koning van Spanje te gaan doen.

Even bijkletsen en al snel kwamen er vele bekende binnen, Broeder Ronald, Hans en Gudy, Curly, de altijd gezellige Fred, Frank en nog meer bekende. De drankflessen worden ingeleverd door de Beerin Ik ging mij omkleden en de groepsfoto daarna, niet een keer niet twee keer, nee er moest wel 4 keer geschoten worden door omstandigheden maar de foto was nu wel compleet.

Hop naar buiten en de tassen inleveren. Daar komen we Frank tegen, dat is ook een leuk weerzien. Het is echt leuk als je wat jaren loopt hoeveel bekende er inmiddels zijn.  Dus samen met Frank en Claudia gaan we naar het startvak. Nog even een toiletstop en wie kwam  daarvoor bij, Jan. Zoals altijd even positief en hij gaat de halve doen, maar mocht hij zich oke voelen dan misschien een extra ronde.

Niet veel later gingen we van start, we hadden afgesproken om er een ontspannen loop van te maken en dat ging ons goed af. Het weer was prima soms veel wind, soms een te warm zonnetje maar dit alles mag geen naam hebben. Het eerste stuk werd bepaald door de breedte van de weg, wanneer je hier voor een mooie 3.30 zou gaan dan moet je toch echt voorin starten want anders heb je een probleem door de drukte.

Bij de eerste drankpost zochten we ons drinken, helaas niet gezien, zo ook drankpost 2 en bij drankpost 3 vragen we waar de flessen staan. Op de eerste tafel (wij stonden bij de laatste tafel) Dus sprintje naar eerste tafel, nope niks te vinden. Duidelijk verhaal, onze flessen waren verdampt en zo dronken we Born, en is goed te verteren.

De meters gingen goed tot de 18 km, hier moesten we tempo iets laten zaken. Dit hield stand tot de 21 km waarna ik links van het hek ging en Claudia rechts over de eindstreep. De helft zat er op en van drukte was geen enkele sprake meer.

Op ons startnummer stond ook je naam geschreven en kan je vertellen dat het in Leiden goed vertoeven is want je wordt overal aangemoedigd bij naam. Erg leuk en zeer motiverend. Het tempo ging omhoog en een inhaal slag begon, ik voelde me erg goed. Deze marathon heeft echt van alles in zich, door de stad, door de polder, langs het water, door woonwijken, yep het was genieten.

Ook het publiek is er een om te onthouden, niet dat het ram vol staat overal maar waar publiek staat word je gedragen. Ik liep gewoon lekker door en zo kwam ook het einde van de volgende 21 in zicht. Bruggetje hier bruggetje daar, een geweldige straat waar het echt groot feest is, nog een paar keer omhoog omlaag en daar zie ik het bord 500 meter. Kleinstukje verder liep ik over de eindstreep . 3.47.59, mag ook 3.48 zijn geworden. Hierna werd ik verwend met mooie medaille, flesje drinken en tot slot een heerlijk glas bier. Werelds.

Na afloop kom ik Kees, Richard, RitchieLima en Cok tegen, nog even bijkletsen en dan weer tijd voor vertrek.

Kort samengevat, een hele leuke marathon, prima drankposten, pracht publiek, mooie kerk. Was een leuke dag met weerzien van leuke vrienden.

Je zelf opblazen, het kan

Na de Breakfastrun stond het volgende evenement een week later te wachten, De Lenteloop in Papendrecht.

Dus de trainingen een beetje aangepast, en zo ging ik zondag voor een herstel training van niet al te veel en maandag een skeelertocht van 18 km en dinsdag nog een 8 km training. De rest van de week was eigenlijk een twijfeling wat ik zou gaan doen.

Rust nemen en zaterdag toch proberen voor een PR te gaan, of gewoon relax die 15 km gaan doen. Rust bood uitkomst want voor ik het wist was het zaterdag.

Vrijdagavond maakte ik mij plan, ik ga er voor. Zaterdag morgen op tijd uit de veren en rustig aan de morgen door gelummeld en kreeg advies om veel te drinken van te voren. Tegen het middaguur ging ik naar Passaat in Papendrecht. Bij binnenkomst eerst mijn start nummer halen en kreeg het nummer 354.

In de sporthal van PKC (korfbal vereniging) ging ik mij verkleden en wie was er al binnen Broeder John. Tijdens het omkleden onze plannen kenbaar maken en John zou in gepast rust gaan en ik, ik dacht te gaan vlammen. Ook waren daar Piet en Henk Lodder weer , de hardlopende broers.

Na het inlopen, plassen, en nog een laatste fles drinken naar binnen werken gingen John en in het start vak in, elkaar succes wensen en John verteld mij dat ik al gedoucht zal zijn voor hij binnen kwam.

Startschot en weg gingen we. Als een speer baande ik mij een weg naar de vrijheid en liep al snel iets te snel. De eerste km ging in 4.13 waar eigenlijk 4.20 het plan was. Maar in de volgende kilometers paste ik mijn tempo aan.

Dit tot de 4^de kilometer, daar ging mijn tijd al in de 4.35 en wist dat ik de motor al opgeblazen had, baalde als een stekker en liet me terug zakken . Mijn gemiddelde hartslag lag op 192 en dat is iets te hoog.

Niet veel later krijg ik een tikje op mijn schouder en John was daar alweer. Ik had het echt helemaal gehad dus samen met John liep ik zeker nog een kilometer verder en vertelde tegen hem dat ik er mee stopte. Wenste hem succes en wandelde even.

Maar uitstappen is toch eigenlijk niet mijn ding, dus rustig verder hobbelen en proberen te genieten. Hartslag bleef constant rond de 182 en kreeg hem alleen omlaag wanneer er gewandeld werd. Kilometer voor kilometer gingen voorbij, bij elke sponspost nam ik een spons mee en die werd gebruikt tot de laatste druppel. Op het 13 kilometerpunt staat een temperatuur bord met 27 graden erop, heerlijk om in de zon te zitten maar niet om te lopen.

Kilometer 14 speelde er plots een behoorlijk buik kramp op die gelukkig weer snel verdwenen was en jippie de laatste km bordje zag ik staan. Gepaste eindsprint en kom binnen in een tijd van 1.17 en een paar seconde. John was al lang binnen en had een mooie tijd van 1.10, gedoucht en al stond hij mij op te wachten samen met Monique die de laatste km mee gefietst is met John. De onderlinge stand is 2-0 voor John, maar het biertje daarna van hem was een heerlijke verkoeling en de leuke verhalen waren weer de moeite waard om weer eens samen gelopen te hebben. Bedankt voor het lachen John.

Ben blij dat ik voor de rest niets geforceerd heb en zo wilde ik vanmorgen gewoon even een rustige 15 kilometer lopen. Zo gezegd zo gedaan, vanmorgen rond half acht even ontspannen een ronde gedaan wat lekker aanvoelde en zo kon ik toch de bittere smaak wegpoetsen. Maar gisteren was het te warm voor mij om te vlammen, nee in de plaats daarvan liep het stoom mij uit de oren, oververhit dus.

Een PR met dubbel gevoel

Een sportieve week achter de rug. In het Paasweekend werd er met uitzondering van zaterdag gewoon lekker gesport. Op de zondag liep ik weer een mooie duurloop van 24 km door de polders van de Alblasserwaard.

Rond te klok van 9 uur vertrokken richting Nieuw Lekkerland en via de Elzen weg en Oude Tientweg naar Streefkerk. Onderweg kwam ik tijdens deze duurloop mooie natuurmomenten tegen. Een eend met kleintjes en een karper die zich in alle rust relax door het water bewoog. Bij de Zijdebrug waren diverse ganzen gezinnen een poging aan het doen om onder deze brug door te zwemmen maar ze zijn erg bang en voorzichtig met hun kroost.

Op 2^de PaasHaasdag stonden er pannenkoeken op het menu, en ik zou ze gaan bakken. Maar een paaruur eerder had ik lekker bakkend in de zon bedacht dat ik wel eens een skeeler tochtje kon gaan maken.

Na het bakken en verorberen van de pannenkoeken ben ik op stap gegaan. Er stond veel wind en soms was het best ploeteren. Maar met wind in de rug haalde ik zelfs één km met een gemiddelde snelheid van 26 km p/u. Dus ben het niet verleerd na Berlijn.

Dinsdag heb ik een 10 km gelopen in marathon tempo en dan de woensdag de laatste training voor de wedstrijd, dit werd een interval op advies. Niet te lang dus gekozen voor de piramide val. Ging prima en elke versnelling ging binnen de 4.00 de km.

En dan gisteren, zoals het blogje al doet vermoeden is er iets gevoelsmatig. Maar beginnen vooraf aan, 04.45 gaat de wekker af en al snel daarna stap ik opgefrist de auto in naar H.I Ambacht voor de 10 km Breakfastrun. Bij binnen komst rond 5.20 was het al redelijk druk, en dan eerst mijn start nummer ophalen. Ik krijg dan nummer 11 aangereikt. Mijn eerste gedachte is “dat start nummer heb ik meer gehad maar waar?”.

Ineens zie ik de gebroeders Lodder lopen en dat is altijd weer een leuk weerzien met Piet en Henk. Met deze twee kanjers heb ik samen met vele andere een hoop plezier in Berlijn gehad. Oke omkleden en daarna even warme lopen met Piet samen. Iets voor 6 uur stond ik redelijk vooraan in het startvak, de plaatsvervangende Lee Towers was in een verreiker gestapt en na You never walk allone gaf de burgervader het startschot.

Ik ging behoudend van start want ik wilde proberen een constante snelheid te houden en niet in km 1 al mijn kruit verschieten. Al snel liep ik samen met Gerard Verweer (Energie) en Cor Hamels. Met ze drieën bleven we netjes rond de 4.10 de km lopen en werd er goed samengewerkt. Maar na 5.5 km viel Gerard iets terug en liep ik samen met Cor verder maar na 7 km staat er een stevige wind en moet helaas lossen en zie Cor iets weg lopen.

Dit was dan ook mijn slechte km en heb me daarna weer wat hersteld. Loop lekker door en na jawel 9.7 km (Garmin) kom ik over de eindstreep en ben dan net nog even ingehaald door Gerard. Het is een geweldige tijd van 40.34 netto. Maar nadat ik Henk en Piet sprak en wij onze Garmin tijden vergeleken bleek het dus allemaal rond de 9.7 km te zijn.

Volgens de website zou de route geijkt zijn maar als wij er allemaal 300 meter naast zitten gaat de twijfel toch echt toeslaan. Terwijl vorig jaar de start 150 meter terug lag en dus ook de finish 150 meter verder lag verklaard dus het verschil. Dus vind ik persoonlijk dat ik mijn PR moet bijstellen na mijn gemiddelde km snelheid over 10 km en zou dan een tijd hebben behaald van

 en daarmee komt dan wel een reële tijd tot stand. Dus alsnog een nieuwe PR op de 10 kilometer met een verbetering van 1 minuut en 43 seconde en 31^ste plaats van de 199 deelnemers ben er blij mee op deze manier.

Bij thuiskomst gelijk even op het bord gekeken waar mijn andere startnummer 11 was. Niet te vinden, maar waarom zo bekend,  even het blogarchief in gedoken en hier staat de uitkomst van het mysterie.

PR en nu tevreden.

Het Schoorl weekend staat altijd bol van bloggers al leek het dit jaar iet wat tegen te gaan vallen. Natuurlijk had ons team RTZN weer een pasta party georganiseerd. Onder leiding van Chefkok Ray, Tiny, Jan en Maria de organisatie was niet alleen door teamleden georganiseerd maar ook door Johan en Ines die uit ervaring wisten dat dit een gezellige gezelschap is.

Samen met Ray de macaroni en saus warm gemaakt terwijl Ines zich bezig hield met het maken van de salade. Rond de klok van zessen kwamen de eters een voor een  binnen Andrea, Ronald, John&Ans, John en Rinus. Na het eten werd er nog na gekwebbeld en gingen de verhalen veel over sport, hardlopen, schaatsen en voetballen. Ook Claudia kwam later op de avond met de verlossing voor velen, een rol toiletpapier.

Niet al te laat vertrok ik richting BSH waar ik op tijd ben gaan slapen met het oog op de run op de 13^de.

S’morgens besloot ik om toch voor een kort tenue te gaan en tegen de klok van elf uur liepen we met ze allen richting de start. Maar dat is een crime en zo gebeurt het altijd dat je nooit in je eigenstart vak start. We komen vele bekende tegen ondermeer Jan, Gerald, en John wederom ook Ronald treffen we even.

Langzaam zet de groep zich in beweging en samen met Claudia en Ray vertrekken wij voor onze 30 km. Het weer is super en vind mijn kleding keuze oke.

De eerste km was het veel inhalen en proberen tempo te maken, dit ging niet echt lekker en zo was de eerste km in 5.25 en dat terwijl ik en Ray voor de 5.00 de km willen gaan. Maar al snel vinden we de flow en gaan de km ogenschijnlijk gemakkelijk.  Claudia die geen target had kreeg het iets moeilijker en laat zich terug vallen en zo gingen Ray en Ik verder.

De kilometers blijven allemaal geweldig goed gaan en zelf in de laatste 2 kilometer kunnen we nog versnellen. In een tijd van 2.28.16 lopen wij gebroederlijk over de eindstreep en hebben dus samen een mooie PR gelopen en 5 minuten van mijn tijd af geknabbeld.

2 Paar minuten later kwam ook Claudia over de eindstreep en ondanks dat ze niet lekker liep had ze toch een goeie 13^de plaats in haar leeftijdscategorie. Niet veel later komen we Kees en John tegen en zo waren er toch best veel bloggers.

Op naar de fietsen maar het krampspook van Schoorl ligt op de loer dus ga heel voorzichtig achter opzitten. Later even een fiets geleend en naar BSH gegaan om er even een verfrissing te nemen. Op naar het RTZN huisje en na een blikje en een koffie en wat praatjes word de terugreis ingezet en komt er een einde aan een gezellig weekend Schoorl. Ray de pasta was weer klasse tnx.

Ook zijn er wederom weer nieuwe RoPaRun sponsoren te melden Ford Wensveen, Adviesburo Alles in Balans, Schilders en totaalonderhoud Pons en Velthuizen. Dank voor jullie medewerking en donatie. Maar natuurlijk moet er meer bedankt worden want ook de eters tijdens de RTZN Pasta Party hartelijk dank voor jullie bijdrage.

Een vette PR en niet tevreden!

Is natuurlijk wel een heel dubbel begin van een dit blogje. Maar ga het even uitleggen. Gisteren in Uithoorn geweest om daar de 10EM te gaan lopen.

Even vlug en dan weer vlug terug. Rond half elf kwam ik er aan en moest me behoorlijk haasten voor de inschrijving. Vond na mijn inschrijving redelijk rap de Snelle Beerin die vol positieve spanning al klaar stond om te starten.

Na het omkleden snel naar buiten maar in een drukke sporthal zag ik daar ineens de rappe Leonie die ook de 10 EM ging lopen in een gepast tempo. Buiten even beetje ingelopen en het was best koud dus handschoenen aan was geen overbodige luxe.

Om elf uur werden we weg geschoten en liep samen met Claudia in een grote groep in een tempo van 4.18 in de eerste km maar weldra liepen de km tijden toch iets op. Na 5 km was het voor mij genoeg, kreeg een rot gevoel in mijn maag waardoor ik me terug liet vallen en Claudia succes wenste die een vertrouwde haas had gevonden of was het nu andersom.

Het tempo was redelijk vol te houden al ging het niet van een leien dakje, maar kwam niet boven de 5 minuut de kilometer. Een tijd lang kon ik de groep waarin ik startte zien maar langzaam maar zeker werd iedereen kleiner en kleiner.

Na ongeveer 13 km kwam daar ineens Leonie naast me lopen, heel even gepraat al had ik niet zoveel praatjes dan anders. Maar gewoon door gaan en ook moest ik Leonie laten gaan. Maar toch kwam de eindstreep in zicht en liep ik in een tijd van 1:14:50 over de eindstreep.

Was niet helemaal tevreden over de eindtijd al liep ik iets meer dan 10 minuten van mijn PR af. Toen ik even een blik werpte op mijn Garmin zag ik dat mijn hartslag gemiddeld 183 was en dat verklaart best wel een hoop. Weet niet wat er op de loer ligt maar we wachten even af. Normaal ligt mijn bpm veel lager.

Slot conclusie, vette PR en niet tevreden met het resultaat maar wel weer een gezellig weerzien van Leonie en Claudia die beide wel zeer tevreden waren met hun tijden. Al heb ik Leonie wel even horen mopperen.

Ook op het front van de RoPaRun loop ik ook hard, ben weer sponsoren aan het werven en  het gaat lekker. Zaterdag even bij Denise Fotografie en Belder metaalhandel geweest en zij waren positief en hebben een leuke donatie gedaan. Thuis even gebeld met Sam Zonwering en ook zijn deelname is bevestigd. Maar wat te denken van Landvast, Adm kantoor H. de Boer, LV belettering, Maat Transport, SME Service ook deze bedrijven steunen de RoPaRun actie 2011. Het gaat dus erg lekker en heb er zin in.

Er is ook nog uitgelopen vandaan, wilde even kijken of mijn bpm nog zo hoog zal maar viel mee, zullen we het erop houden dat het mijn dag gisteren niet was.

Een mooie PR op de marathon

Het was voor mij de eerste en de laatste keer dat ik de Zuiderzee marathon heb gelopen, tenminste naar wat de organisatie ons heeft verteld want een comeback kan altijd natuurlijk.

S,morgens vroeg al vertrokken en heb Claudia bij de AC Bodegraven opgehaald om samen door te rijden naar Zwolle. Want we zouden samen weer eens een marathon gaan lopen. Met het mooie resultaat van Rotterdam in ons achterhoofd en mijn voorbije trainingen zou er wel eens een PR in zitten. Met alleen dit verschil dat ze nu niet mijn konijn was maar wel samen te lopen.

Onderweg diverse sneeuwbuien en dat geeft je te denken, maar aan gekomen bij de Atletiek verenging P.E.C. 1910 was het droog en witjes. Al heel snel zagen we Kees, Pieter en Gerjanna . Leuk om kennis te maken met (nieuwe) bloggers. Iets later kwam Rinus binnen die vandaag zijn flitsende snel schoenen van vorige week gaat uittesten op de hele marathon. Snel omkleden en wie stapt daar binnen Mo. Even geklets en zijn motiverende woorden geven mij moed.

Rond 09.15 vertrekken we met 3 bussen naar Urk waar we in een bedrijfspand wat koffie en de laatste toilet bezoeken kunnen nemen.

Alles voelt goed, geen pijntjes dus om elf uur gaat een gemotiveerde Leeuw op stap met een beerin links van hem. Al snel worden de kaarten geschud en sluiten wij aan in grote groep waar Mo en Gerrie de kop hebben. De kilometers gingen lekker in een tempo van rond de 4.50 de km. Bij Schokland kregen Claudia en ik de koppositie (van peloton) doordat ik mijn drinken zo verdeeld had over 4 posten hoefde ik niet te stopen en sloot Claudia met alle gemak weer aan.

De wind was niet al te hard maar werkt ook niet als voordeel wanneer hij op je snufferd staat zolang, maar bij kilometer 14 zou dat veranderen want toen liepen we langs de dijk en die zou ons zo mogelijk uit de wind houden, niet dus.

Een van de lopers sprak met Claudia over het psychologische stuk tussen de 20 en de 25 kilometer, want wanneer je langs de 25 was dan komt Kampen in zicht. Nou in dit stuk van de tocht was het inderdaad voor Claudia afzien en ging er van alles door haar hoofd heen, zelfs uitstappen. Maar gelukkig was haar motivatie om door de gaan groter dan die van uitstappen en zo gingen de kilometers gewoon strak verder.

Vanaf kilometer 31 ging het iets minder maar tot kilometer 36 was er geen vuiltje aan de lucht, ach oke het schone was er langzaam wel af maar tijd technische gezien zou het een geweldige tijd worden. Maar daar kwamen bij mij de krampen weer eens tevoorschijn, als een tennisbal boven in mijn kuiten rolde deze heen en weer.  Toen werd het weer ouderwets harken.

Tot het 38 kilometer punt ging mijn tempo naar beneden en achterons zagen we een groep aankomen met de vrouw in het blauw. We wisten dat Claudia op de derde plaats liep bij de vrouwen en om niet een plaatst te zakken besloten we dat ieder even zijn eigen weg moest gaan. Mijn PR liep geen gevaar en zij kon er nog een hele mooie tijd van maken. En zo geschiede, mijn laatste kilometers gingen nog langzamer en die van Claudia des te sneller.

Claudia met handen in de lucht en een goed gevoel over de eindstreep in 3:32:47 met een mooie derde plaats en ik in een nieuwe PR tijd van 3:38:01. De moeder van Claudia was ook aanwezig om haar dochter over de eindstreep te zien komen en dat was een leuke verrassing voor haar. Zowel Claudia als ik kregen een bosje rozen, dankjewel hiervoor. Tenslotte even heerlijk aan de snert gegaan gevolgd door de prijsuitreiking. Rinus had een geweldige eindtijd die je toch niet zomaar verzint want 3:33:33 is er een om te onthouden. Mo heeft dit keer niet goed gelopen voor zijn doen 4:01:17 maar heeft mij goed gemotiveerd vooraf dus gewoon een dikke pluim voor hem. Kees was tevreden met 3.30:05 en wat te denken van Pieter met 3:11:11 ook voor hem weer een vette PR. Na de groepsfoto met ook daarbij Jannet 4:07:18. Ook Raymond en Ronald waren van de partij alleen zij schoten vele plaatjes.

Oke time to go, op naar huis en onderweg heerlijk even aan de chips en daarna  patat met saté als afsluiting van een superdag.

58^ste plaats van de 184 deelnemers ik zeg alleen maar, het was geweldig en Claudia bedankt voor jou hulp en gezelligheid want we hebben het toch maar weer mooi gedaan. Ook een beetje leergeld betaald, ga niet te lang op kop lopen als er nog vele achter je lopen en ga nu trainen op de laatste 5 km voor die magische streef tijd van 3:30. En natuurlijk mogen we een paar dingen niet vergeten, ten eerste de organisatie en vrijwilligers en ten tweede een groepje toeschouwers die ons tijdens de gehele loop hebben toe gejuicht langs het parkoers op vele punten, Bedankt allemaal.

Startnummer Pimpen

Daar zijn we weer eens een keer tijdens de rustige dagen voor de Zuiderzee marathon. Beetje aan het stapelen en ook nog even een bootje in La Havre gisteren.

Hardlopen hebben we niet echt meer gedaan behalve vandaag even, even de beentjes strekken. Maar toen ik naar buiten ging hadden we net weer een bui of een buitje, geen idee wat het was maar onze enige echte weerman Piet gebruikte deze termen vandaag wel heel erg veel.

Maar goed ik ging even erop uit weer of geen weer. Klein half uurtje, gewoon 5 km en meer niet.

Iets anders, inmiddels hebben alle deelnemers aan de Zuider Zee Marathon hun startnummer gekregen maar dit is wel een heel kaal start nummer. En dan heb ik nog wel een driecijferig getal maar stel je eens voor dat je nummer 1 of 5 of (oke iets langer) 42 hebt als startnummer. Nou dat is wel een heel karig blaadje als startnummer.

Dus even wat advies ingewonnen en heb mijn startnummer een wat meer elegante uitstraling gegeven. Volgende probleem zal de kleding keuze zijn, word een grote tas denk ik!!!

Oke weer genoeg gedaan voor vandaag en ga weer verder met rusten, in mijn volgende blogje komt hopelijk te staan dat ik weer even mag rusten en zeer tevreden ben met het behaalde resultaat.

Alle deelnemers aan de Zuiderzee marathon en aan de ‘t is (voor) niks loop wens ik heel veel plezier en succes toe.