What a Feeling in 2006

Tijd vliegt voorbij en vandaag zo op tweede Paasdag was het rustig. Maar met nog 6 dagen te gaan ga ik even terug naar (jawel) 2006. Dit was het jaar van mijn hardloop debuut en het eerste loopevenement was Dwars door Dord ( Was daar samen met Petra en Brenda) en de tweede was dus de Rotterdam marathon.

Met een voorbereiding van maximaal 250 km aan hardloop ervaring stond ik dus aan de start en had er zin in. Vooraf had ik een ontmoeting met een afvaardiging van de Doe een Wens stichting, even kletsen en daarna begon het toch echt te kriebelen.

In het startvak staan wachten, helikopters cirkelen boven the skyline en zie plots Lee Towers verschijnen in een hoogwerker en daarna wordt er uit volle borst “You Never Walk Alone” gezongen. Niet veel later een knal en een minuut of 5 later start ook mijn eerste marathon. Wat een geweldig begin zo vanaf km 1 tot km 42 is het een geweldige ervaring.

Als ik uiteindelijk na 5 uur en 20 seconden over de eindstreep kom heb ik bewezen dat ik een marathon aan kan. Ooit lichamelijk een tijdje beperkt en dan dit kunnen realiseren was een mooi gevoel. Reden te meer om dit vol te gaan houden en de Doe een Wens te blijven steunen. De eerste marathon is toch echt de mooiste qua feeling.

Om even met de feeling door te gaan heb ik toch zeker 3 dagen achteruit de trap afgelopen van de geweldige spierpijn maar het was me allemaal waard.

Wie er ook erg goed bezig is, is Harry. Deze geweldige kerel en vader van Aad gaat op 30 april 30 km hardlopen. Vind hier zijn verhaal en steun zijn actie, ook ik zal mijn steun geven.